Kadir Orakçı Şiirleri - Şair Kadir Orakçı

YÜREKTE MEVSİM BAHAR

Bahar geldi demektir bülbüller ağlıyorsa
Şimdi seven yürekte güllerin gölgesi var
Buz tutan gönüllerde dereler çağlıyorsa
Anla ki sevdiceğim yürekte mevsim bahar.

İkimize dar gelir kahrolası bu şehir
Bu geceden tezi yok çıkıp ta gidiyorum
Yükleyerek sırtıma sana olan öfkemi
Çaresiz dişlerimi sıkıp ta gidiyorum

Sevgini yüreğimden bir ok gibi sökerek

On sekiz bin alem yaratan Hüda
Senin hikmetinden sual olunmaz
Hayat bulur alem bir damla suda
Senin hikmetinden sual olunmaz

Adem cennetinde iken kovuldu

Yasin okudum akşam, ruhun için hediye
Yanına da bir mektup ekledim Anneciğim
Gözlerimi kapattım belki gelirsin diye
Girmedin düşlerime, bekledim Anneciğim

Her canlının mutlaka toprak olur bedeni

Zaman akıp gider de, dönmez bir daha geri.
Tohumlar ağaç olur, gençler ise ihtiyar;
Gökten inen yağmuru emer yerin süngeri,
Her nimet bu topraktan insanoğluna yağar.

Taşın bile deseni farklı farklıdır neden?

Allah'ın emriyle dedim babana
Kart mıyım da beğenmedin sen beni
Otuzunda atılacak yabana
Fert miyim de beğenmedin sen beni

Heba ettin bunca yıllık çabamı

Cezb-i nazarında kaldım bir marifet ehlinin
Aşk odunda divaneyim nara çektiler beni

Ehli hakikat olanın pervanesidir deyü
Misal-i Mansur olmuşum dara çektiler beni

Yeter ettiğin eziyet
Çek ellerini yakamdan
Zalimlik değil meziyet
Çek ellerini yakamdan.

İman yüreğimde hapis

Yıllardır ışıksız kaldım gölgede
Çaresiz dolanıp durdum erenler
Menzil köyü denen kutlu bölgede
İnsan olduğumu gördüm erenler

Ölüydüm günahın mezarlarında

YAZIKTIR


Ulu Mevla’m çok nimetler yaratmış,
Şükretmeyi bilmez, kuluna yazık!
Arıları çiçek çiçek aratmış,