Kadir Kavak Şiirleri - Şair Kadir Kavak

Geldim dün gecenin karanlığında
Seni görmek koklamak için
Bilirsin elimi deyemem sana
Dokunmaktan bile korkuyorum, değerlisin

Bir gecelikti yanında kalmam

Bulutlar var buralarda
Sanki rüzgarlar hüzünlü bugün
Yıldırımlar hıçkırıyor
Sanki gökler şimdi ağlayacak gibi

Sevgilisindenmi ayrılmıştı bulutlar

Sen şimdi gittinya
Elde kalan, kalbime sığmayan sevgim
Mutluluğum geçen günlerimizde kaldı
Renklerin en güzeli idin hayatımdaki
Acını göğsüme hapsettim

Sırf nefes almakla yaşanıyorsa
Yaşıyorum işte
Bunada yaşamak denirse
Yaşıyorum işte nefes alarak

Yaşıyorum ulan yaşıyorum

Yürek kanar, ağlar yanar
Her bir damla yaşla
Can verir her damlası toprağa
Canım benim canım sevgilim

Hayalim ellerimdeki umudum

Seni senle
Bırakıp gittiğim günden beri
Ağlıyormuşun neden gitti diye
Yaşamıyormuşun, ben olmadığım için

Geceleri kalbin uyutmuyor

Hava buralarda belki soğuk
Biliyorum sen yoksun diye
Biliyorum sen istedin diye
Belkide üşüyorum sen istedin diye

Ellerin olsaydı ellerimin üzerinde

Kahkahalarımız var tek kaldığımızda hıçkırıklara dönüşen

İnsanız baştan sona hatalarımız var
Günahlarımızı temizleyecek gözyaşımızda var
Helal ve haramı ayırt etmeyen nefislerimiz var
Cenneti alayı görmek isteyen gönlümüzde var

Söylemek istersin söyleyemezsin
Düğümlenir dilinde sözler
Duymak istersin duyamazsın
Kulağında yankılanır söylediklerin

Bu nasıl aşktır bu nasıl sevmektir

Yazın ortasında çatlamıştır dudakların susuzluktan. Çölün ortasında yürümekten yanmıştır,
bedenin. Hasret kalır dudakların bir damla suya, beklerinsin sağnak şeklinde yağmur yağmasını,
ama bir damla bile yağmaz yağmur, çölün ortasında dudaklarına.Gözlerini kaparsın, bir sevgilinin dudağını öpmesi kadar hasret kalmışındır rüzgara, püfür püfür esmesini beklersin. Ama dal bile yerinden oynamaz, çöldesindir. Tepende ise aşkın güneşi yakar bedenini.

Hani özlerdin ya rüzgarı şimdi o özlediğin rüzgar seni üşütmektedir. Hani yazın yakardıya o güneş, rüzgar essin derdin şimdi o güneşi özlemektedir, bedenin. Üşürsün üşürsün çünkü aslında koskoca dünyada yalnızsındır. Sığınacak bir kapın yoktur, sarılacak bir kucağın yoktur. Üşürsün üşürsün hani bu dünyada kahpeye, hani şerefsiz ya affeder mi? eline geçmişken fırsatı. Birde o vurur.