I
hüzün katarları uzarken
ülkemin soğuk damlarına
korkunç bir yalnızlıktı
dikilmeyen gömleğim
kelimelerden mızraklar yapmak istedim
alemin göbeğine
saplamak için
belalarına
ve acılarına dünyanın
ey can veren ruhuma ezelde bir zaman
gül bahçelerinde okşayan ruhumu
çoğaltıp beni bir katre sudan
cezvesiyle döküp dünyaya akıtan
ak mendilimde kan var sürgünümde musiki
gözlerin sararmış günlere bakmaktan
o sisli bulvarlarda
sırtın sana aşina
ve yol aldığın labirent
sen öyle kal şehrin içinde
siyah beyaz fotoğraflar canıma değen
çocukluğum bir ses gelecek çağlardan
mevsimler kurt dişi
külden bir dünyada sürçüyor dil
sığındığım mağara
sessiz bir evren
sonra
kıyametin gülleriyle buluştum
kanayan bir coğrafyada
kuruyan topraklarda kutsadım düşlerimi
yörüngemde kırık ay taneleri
güneş kızıllığı içsel tasarımlarda
sonbaharda tutulur dili aşkın
çekilir tabiatına rüzgar
kar dağları erirse kent ışığından
hüzün koylarında emilir kan çiçekleri
ığıl yangınlar başlar
Kıyma anka kuşuma semadasın dilde yar
düşte güller derledim yetiştirdim sana yar
Çatladı topraklarım şafağım kirletildi
Viran oldum derdinle şiirim susturuldu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!