Garibin adı Kadir elli yaşlarında var,
Mahallenin delisi kimseye vermez zarar…
Girdi dükkân içine dükkânda tartışma var,
Konu “Kadir Gecesi” ısrarla tartışırlar…
Derler, bu çok sonradan derler ta evvelinden,
Konu kâh şirk kâh bidat kâh tevhidin içinden…
Merhametten açılır biz hemfikiriz, derler,
Laf lafları açtıkça körüklenir sinirler…
Kadir, denilen kişi oldukça saf niyetli,
İçeride bakınır hassas ve düşünceli…
Tartışmayı seyreder utangaç vaziyette,
Melek gibi de masum aptal, saf bilinmekte…
“Gece” bahsedilirken selam vermek istiyor,
Hiç kimse dinlemiyor işaret yapılıyor…
Toka yapmak için de elini uzatıyor,
Hadi Kadir tamam git şimdi gelmen olmuyor…
Kadir, hemen çıkıyor kaş göz edilerekten,
İtibarsız zavallı yüzü gülmeyerekten…
Üzerinde bir ceket sırtında çanta ile
Kan kırmızısı gömlek, tek bir işaret ile…
Kadir bir vesileydi Rab göndermişti,
Gece’de maksat neydi Rab, neyi emretmişti?
Kadir’in gecesiydi kadri bilinmeliydi,
“Gece” dükkân içinde formalite değildi…
Anlamsız tartışmalar sona ermeyecekti,
“Gece” gündüzden bitmiş kimse fark etmemişti…
(2015)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 21.7.2015 00:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!