Kadir Gecesi Şiiri - Bahadır Arif Mete

Bir ay var ki beklenen, asırlarca çölün alacasında,
Hele bir gün var, nurlardan ‘Nur’ gök kubbe başında.
İniyor yine melekler saf saf, kanat kanat önce Cebrail!
Sallanıyor Arş-ı ala, titriyor yıldızlar ne varsa bir bir,
Yazıldı Kelam’ı Kadim indi ayet ayet insanlığa bil..!

Bir gün var ki özlenen, asırlar önce çölde sağanak sağanak,
Buyur du Rabbimiz ; ‘Biz Kuran’ı Kadir Gecesi’nde indirdik!
‘Kadir Gecesi’nin ne olduğunu sen bilir misin? dedi Rahman,
Kuşatır melekler hem arşı hem semayı ne varsa…
Dinle bak! ‘O gece, tan yerinin ağarmasına kadar bir esenliktir.’!

Bir ‘O’ var ki her şeyi kudreti , azameti ile kuşatan Rahim,
Verdi bize Kuran’ı; alalım diye ilahi fermanı Kitab’ı Kerim.
Neydi gayemiz yaratıldı beşer Kalu Bela’dan bak!
‘Oku’ fermanını dinle! Ölüm var kabirde okuyamazsın haydi kalk!
Dün doğdun, yarına senedin mi var ömrün bugün, halin n’olacak..?

Bin an var ki yakalanan; ‘Bin aydan daha hayırlıdır’ bulsan onu,
Kimine olur nasip, olmaz kimine bilinmez, kalp sırlıdır onla bunu!
Bil kendini bul seni, özün sözün nedir? Bak ki tepeden tırnağa ayetsin,
Feda et nefsini ‘İman’ı Billah’ tazele imanın el-Ğafur ki affetsin!
Döküldü O dilden yine inci misal dua buyurdu Resulullah (sav) ;
‘Allah’ım! Sen affedicisin, cömertsin. Affetmeyi seversin. Beni de Affet..!