Kadir Demirel Şiirleri - Şair Kadir Demirel

Ben ölünce kimse arkamdan ağlamamazlık etmesin
Eşim,dostum,çocuklarım,sevenlerim vede sevmeyenlerim.
Olabildiğince bağırsın.
Acımı,sevinçmi, dışa vursun etrafa haykırsın.
Yaşadığımda söyleyemediklerini söylesin.
Kurtuldum desin,daha yaşanacak çok hayatı vardı desin.

Yıllar önce
Bir dost
Ölümüne varım
Demişti

Yıllar sonra

Televizyonda
Ve insan
Zigana'da
Çıra satan çocuklar
Ben ağlarım onlara
Ankara'da

Bir bakamadım
Doğmuşum
Bir baktım
Büyümüşüm
Bir baktım
Evlenmişim

Çocuktum
Uyandım
Devrim oldu dediler
Bekledik,

Gençtim

74'de
Bir taze fidan
Beyaz
Alımlı
Gencecik

Çocukluğumda
Babam ölürse diye
Çok korkardım

Bugün
Ben ölürsem diye

Köyde doğup
Çoban olsaydım
İlkokula gitmeyip
Çoban olsaydım
Şehir'e gelmeyip
Çoban olsaydım