Kadir Demir Şiirleri - Şair Kadir Demir

Mevsimlerden yine hazan.Rüzgar fırtına kıvamında,ayazlar yakıcı,yağmur gözyaşlarıma imreniyor.Kaç asır oldu yada kaç gün kaç saat.Yokluğunun zehir tadı hala damağımda anne.,
Karnında taşıdığın günleri bilmem,çektiğin sancıları,yükünün ağırlığını kutsallığını.Her bebek kadar bebek,her insan kadar ölüme hazır doğurdun beni.Gurbet ellerdeymişiz.Babam köyün tek Alamancısı.Tekliğine,babamın işten gece yarısı dönüşlerine ve senin ızdırabına ve hastalığına melhem olmuşum.Anlatmışsın benim bir aylıkken senin tek kahramanın olduğumu.Dönüş yolunda umutmuşum sana.Ben bakacakmışım sen yaşlandığında..İşte o illet seni o zamanmı yakaladı anne.? İliklerin soğukla romatizmayla o zamanmı tanıştı.,Anlatırdı babam,annen on erkeğin yaptığı işi yapardı köyde diye.Sırtında yüzlerce metre mesafeden su taşırmış,ekmek yaparmış,tarlada çalışırmış,annelik kadınlık işçilik erkeklik yaparmışsın.Şimdi nerde o eski kadınlar diyorlar.,,Şimdi yoklar,şimdi sende yoksun anne..,
Bir kurban bayramı sonrasıydı.Bayramda seninleydim.Sen tüm acılarına tüm ağrılarına rağmen gülüyordun.Yüzündeki o cennet tebessümü hiç gitmiyordu.Doktorlar evinde tedavisi uygundur diyordu.Ben o umudun olan bebek,yarının olacak bebek ağlıyordu.İlaçlar ağrını dindirmiyordu.İlaç olsam kanına karışsam iyileştirsem diyordum,kan oluyordu gözlerimden akan,kan kusuyordum,sen gülüyordun,ağlama diyordun,ben iyiyim diyordun,iyi olmadığını biliyordum..,
İşte ayrılığımızın ilk çağrısı.Askerlik çağrısı.Gitmeliydim herkes gibi.Vatan borcu değilmiydi.Bayram sonrası bir hüzün fırtınası,geride bırakacağım bir gönül ağrısı gittim,ellerini öpüp helalliğini alarak.Bitmişti acemi eğitimim.Koşarak uçarak koştum sana.Tedavi için İstanbulda dediler.Neden haber vermediler.,.Geldiğimde sanki gerçekten iyi olmuştun.Yüzün nur kaplamıştı herzamankinden çok.Bembeyaz elbisenin içinde gelinlik kız gibi neyi,kimi bekliyordun anne! On gün on kısa gün kaldım yanında.En sevdiğim yemeği yaptın bana.Ayrılık anı gelmiş çatmıştı.En uzun ayrılığa ramak kalmıştı.Tek üzüntüm gelinimi görememem olacak demiştin.Nerden bilmiştin..,Sağlam dur oğlum hayatta.Kolunda sağlam bir saatin olsun demiştin.Akrebi sokmayan,sofrana zehir akıtmayan..
Gittim anne ama ne gidiş.Gözlerim buğulu dudaklarım titrek,ilkokuldaki okulun ilk günündeki masum erkek.Tam kaç gün bilmiyorum.Yada tam kaç asır yada kaç saat,Sende gitmişsin sende gitmişsin,gitmişsin anne..Çok sonra söylediler bana.Asker ocağında ustalığın ilk günlerinde çocuk perişan olmasın diye.Balyozlar indi tepeme.Beynime yıldırımlar yağdı.Buz kesti her yanım.Konuşamadım ağlayamadım nefes alamadım.Görmedimya gittiğini anne,geleceksin diye beklemekteyim hala.Senin umudun olan o bebek büyüdü şimdi.Büyüdün içimde hergeçen gün ve büyüyorsun anne,.Kokun,sıcaklığın,gülümsemen,oğlum yavrum deyişin,hala kulaklarımda ve sen sanki yan odada babamın yanında.
Ah babam çok çektin bilmemmi.Ama değdi değilmi baba.Cennette bir nur yüzlü varki işte o benim annem değilmi baba,.