Kadir Dedim Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Sahilde yorgun halde martıları izlerken.
Ey! Kadir dedim,neler yaşadın neler gördün?
Bulutun gözyaşları denizi ıslatırken.
Ey! Kadir dedim,neler yaşadın neler gördün?

Yoksulluk, garibanlık içinde çocukluğun.
En alâsını gördüm ben bu zalim yokluğun.
Tadına varamadım hiç bir zaman tokluğun.
Ey! Kadir dedim,neler yaşadın neler gördün?

Yıllarımı yollara esir etmişim heyhat.
Yorgun yollar biçare ve takatsız bir hayat.
Sürünerek geldim bu güne, yollara inat.
Ey! Kadir dedim,neler yaşadın neler gördün?

Evlek, evlek bölünüp dönüm ile çarpıldım.
El verdim, gönül açtım, beş kuruşa satıldım.
Lüzum üzerine adamdan da sayıldım.
Ey! Kadir dedim,neler yaşadın neler gördün?

Heybeme bir baktım da dert dolu öbek öbek.
Elli yılı harcadım o günü bekleyerek.
Sabır çektim dertleri uc uca ekleyerek.
Ey! Kadir dedim,neler yaşadın neler gördün?

Gözyaşlarım dalgayı döverken bu sahilde.
Öyle bir zaman var ki şu derbeder ömrümde
Bir küçük kıvılcım bir umut kaldı gözümde
Ey! Kadir dedim,neler yaşadın neler gördün?

Sabır, şükür ve dua ile tutundum ömre.
Yıllarca mücadele ettiğim boş kedere.
Boyun eğdim, Allah'ın yazdığı bu kadere
Ey! Kadir dedim,neler yaşadın neler gördün?

Zalimsin be dünya bir defalık gül istedim.
Gülmedin inatla hep o zamanı bekledim.
Bir derdime binlerce dert, ızdırap ekledim.
Ey! Kadir dedim,neler yaşadın neler gördün?

Ömür azaldı sağlık, sıhhat gitti bedenden.
Bugünün hiç bir farkı kalmadı geçen günden
Yarından umduğumu yaşamıştım ta! dünden.
Ey! Kadir dedim,neler yaşadın neler gördün?

Ah ile geçti bunca zaman kambur sırtımda.
Bir garip AKÇA vardı bu yalancı Dünya da.
Gidenler gitti de ben kaldım bu acılarda.
Ey! Kadir dedim neler, yaşadın neler gördün?