Kadir Bey Şiirleri - Şair Kadir Bey

Sabahsız gecelerden, yıldızsız kapkaranlık gökyüzünden ürpermemeyi
öğrenmeye çalışırken yakınlaştım korkularıma.Biten yolların, çıkmaz sokakların tam başındayım.Sönmüş sokak lambaları sönmüş volkanik dağlar gibi.Ve ben püskürmekte olan küremiş bir volkan.Ömrüm suyu çekilmiş simsiyah bir kuyu dibi.Gelmeyeceksen bileyim sonbahar.Dökülen yapraklarının hayaliyle yaşamaktayım.Onun hayaliyle kavrulmaktayım.Güzelliğinden hiçbirşey kaybetmemişsin.Yıllar önünde diz çökmüş.Rüyamda görürdüm seni; Konuşurdum.Sen duymazdın.Ben çıldırırdım.Yüzündeki çizgiler; Onlarda ne! Yoksa yürüdüğün yolların aynasımı? .Gözlerinin içi hala gülüyorHala çok güzelsin.Tattığım en nefis zehirsin; Öldürmeyen, süründüren..Gözlerindeki zehirli oklarla yaralandım.Bir adım atıyorum sana; bin adım kaçıyorsun.Şiirler yazıyorum, mısralarımı yerden yere çalıyorsun.Bana birşeyler söyle..Ya seni seviyorum ya sevmiyorum de.Yda karagölge misali durma, git başımdan.
Kabahatin yok sevgilim.Aptal olan olan bendim.Delidolu yaşamımdan arta kalan brduş yaşamların tam ortasındayım.Sevdiğimi sanmıştım.Mahmur bırakmıştı gözleri beni.Çok sonra anlayabildim, doğru bildiğim birçok şeyin yalan olduğunu.Sarmaşık misali kaplamıştı ruhumun binasını ruhu..Ben ona dokunmak bile istememiştim.Bir çiçek olduğunu bilirdim.Koklayınca kaybolacağıını bilemezdim.Dağ rüzgarları onu bana taşıyor sabah vakti.Ağırlıyorum onu ciğerlerimin en nadide köşesinde.Sonra sigara dumanı, davetsiz fütursuzca peşinden giriveriyor.Alışıyorum ikisinin kavgasına, ben duman oluyorum..Bir bebeğin masumiyeti saradı her yanını; ben ona sevdiğimi her söylediğimde.Yüzü kızarırdı.Susardı.Ben kızardım.Kızdığımda yüzüm kızarırdı; o'da beni masum sanırdı.Sevgi katili oldum gözünde.Üç derste aşk dersi okumadımki..Yüreğime sordum, evet dedi, sev dedi, sevdim.!
Bana söyleyeceğin birşey varmı.Gidiyorum.Uzakların dönülmez olanına.Şiir tadında hiçbirşey olmayacak orda.Melankolik hiçbir lahza yaşanmayacak orda.Gerçeklerle yüzleşmenin tam vaktinde, tan vaktinde orada olacağım.Yanımda kimse olmayacak benden başka.Simsiyah merdivenler döşeyeceğim gökyüzüne.Ayışığında ışıklar koparacağım.Güneşten kor.! Yıldızları avuçlayacağım.Sonra sonsuzluğa bir çığlık atacağım.Sesim kaybolacak boşlukta.Kulakların çınlayacak.Birtek hatırası kalacak yaşadıklarımın; ölmek kadar zor ölüm kadar soğuk.Çektim kendi kendime ipimi.Ya bulurlar ufukta izimi, ya okurlar okyanusların kalbinde ismimi.! BEN GİDİYORUM..... Kadir DEMİR