Kadir Başboğa Şiirleri - Şair Kadir Başboğa

AL BENİ
Al beni götür,yeterki küfemizde bir avuç mutluluk bir yudum sevgi olsun...
Senle yürüdüğümüz yol üşümez,senle baktığımız dal kırılmaz,senle akşamların yıldızları,kaymaktan yada kaybolmaktan hicap eder...
Sen bana umudum ben sana gene denizim derim,yol kenarlarına duvar taşlarına yazarız bir gece bir gündüz misali...
Yada kapar gözlerimizi çimlere yorgan eyleriz kendimizi,bizim içimiz ısınmıştırya gayrı çimler üşümesin deyi...
Yada göz bebeklerimizin ışıltısına yaslanır sonsuzluğa isimler beğenirdik bahar,nefes yada kahverengi gibi...

BAŞARDIN
Ne aylar ne geceler gördü şu gönlüm gözlerinin yıldız olmadığı,kokunun tenimi okşamadığı....
Ne aylar ne geceler gördü ayazlarına ve buzlarına karşı hayallerin ile ısındığım....
Olmadı belkide ey gönlümün görecesi sanırım ne geceye sadık olabildik nede ay ışığına verdiğimiz sözde durabildik....
Tam oldu derken bir daha bir daha yıkıldık,gemileri yakmak yerine takalarla,damlalarda boğulduk....
Ya bütün kıyametleri bütün aksilikleri gülücüklerimize hediye edecektik....

BEYAZ OLMALI HER YER
Beyaz olmalı her yer karanlıklara inat,beyazlıktan kastım safilik Aslında....
Ya işte hani bazen gözlerin kapkaranlıkken,hani ışıkları bile görmez iken sanki perde inmiş gibidir ya Öyle durumlarda işte....
Dünya beyaza bulanmalı O çok sevdiğin gökyüzünün mavisi, denizin mavisi,toprağın sarısı ve dahi ağaçların yeşili bile beyaz olmalı......
Çünkü bütün yorgunlukları,bütün kırgınlıkları,Hasretleri,Gurbetleri En çok beyaz alır.....
Gökyüzünde uçurduğun Uçurtman bile beyaz Süzülsün istersin Dedim ya bir silgidir aslında beyaz karanlıkları aydınlık,lekeleri yok eden bir şuadır......

BİR GÜN ANLARSIN
Gün gelir aydınlıklara hasret kalırsın,gün gelir parmak uçlarının dokunamayışını, kaZırsın duvarlara öyle saçlarının gözlerinin önünde olmasına rağmen,göre göre kaZırsın,parmak uçlarının özlemini gurbetini......
Birgün anlarsın sevmek ne imiş öyle gözLerinin dolmasının,göz pınarlarının kurumasının dahi içindeki sevgiyi ve o sevgiye duyulan özleme yetersiz ve etkisiz kalışını.....
O zaman ne gök anlar seni ne uçsuz bucaksız denizler bir o dersin bir o çünkü o senin soğuk duvarlarına yansıyan güneştir ,karanlıklarına doğan ayındır aslında....
Yoktur o gibi bir gurbet,on gibi bir samimiyet ve gün gelir yanında olamayışına,göz kapakların kapanırken bile onsuzluğuna ağlarsın ve kapatır gözünü,hayalini ve yine çeker bir nefes kokusunu ararsın.......
Kısacası hayata Düşman,Geçip giden zamana kızgın ve hayallere kırgın yaşarsın çoğu zaman......

BİR NEFES ÖTEDE İKEN ÖLÜM
Nedir Bu dünya dertlerimiz nedir bu bitmek tükenmek bilmeyen içler acıtan hallerimiz........
Neyiz ki neyi bölemiyoruz ki vazgeçmezken nefes almaktan neyin afakını yaşıyoruz ki bir nefes ötede iken ölüm.......
Rüzgarı savurduklarından ötürü görmüyormuyuz ,güneşi ısıttığı için yada ayı karanlığa aydınlık olduğu için sevmiyormuyuz........
Hepsi bir yanada bir adım ötede iken ölüm biz nefes almaktan vazmıgeçiyoruz.......
Nasıl sevilmezki bir semavi köşk yada nasıl istenmezki her kanat çırpışın ölüme rağmen nefesi arzulaması.....

BÜLBÜL YUVASI
Ey gönlümün en büyük isyanı, ey gönlümün en büyük feryadı, ey gönlümün en büyük aşkı ve sevdası,. Seni bülbül yuvasına benzetiyorum...
O yuvaki kimi zaman dertler yüklü hüzün yüklü gemi...
Kimi zaman ise uçsuz bucaksız okyanusuna açılmaya hazır. Aşk ve sevda yükü yüklü gemidir...
Ey varlığında hicranı yaşadığım aşiyan tepesindeki bülbül yuvası, Senmisin garbımı afak eden, Senmisin bağdat caddesindeki ürkek serçe...
Ey bülbül yuvası çözmek miydi asıl derdim seni yoksa içmekmiydi vazgeçemediğim şu zehri...

BÜTÜN EVREN ŞAHİT
Bütün evren şahittir sana olan,sana beslediğim,senden ötürü içimde büyüyen bu diz çözülesi duyguya.....
Tabiri caiz ise yerine göre bir volkan,yerine göre bir tufan ve yerine göre Senin ikilemin olan uçsuz bucaksız,Kıyılarında devletimi barındıran,kıyılarında aşk türküleri söylenen denize.......
Belkide anlatmayla bitiremediğim,kağıtlara Sığdıramadığım,söyleyen dilimin,dilime söyleten kalbimin hicabıdır........
Bu kadar büyük bu kadar değerli ve de ölümüne vazgeçilmeyecek bu ifadelere bu hissiyata bu duyguya bir damla su olmaktır belkide.........
Böyle bir samimiyete şahitlik etmeyi Arzulama isteğidir Evrenin şahitliği........

ÇANAKKALE VATAN
Dili Olsada konuşsa mermiler,dili olsada anlatsa süngüler,o yarı aç karınlı,çarıklı,Cihan’a harp dersi veren Mehmedleri......
Dile gelsede Conk bayırı,anlatabilse o mübâdele feryadını......
Sandılarki yedi düvel bir olup gelince Mehmedimin üstüne Yüce Mevla ateş yağdırmayacak yahut kıyamet koparmayacak o zalimlerin üzerine......
İrkilsede yerinden Seyit onbaşı,anlatsa o İman aşkını nasıl sırtlandığını,o vatan ve toprak sevdasına nasıl diz verdiğini.......
Yada bakabilsek Yozgat’ın kınalı Hasan’ının gözüne,anlayabilsek toprak ne demek vatan ne demek.........

ESİNCE KARAYEL
Bir yıkık bir harap bir keşmekeş sokak olur gönül,esince o Karayel...
Bir Gül bahçesi misali içindeki en solgun çiçeğin dahi genizlere haz veren muazzam kokularının olduğu bir Gül bahçesi...
Güllerin narinliği ve Zerafeti oldukları yeri eşsiz kılmalarıdır ve birazda o Gül bahçesine bakış açısıdır eşsiz oluşları...
Ve değince yapraklarına Gülbahçesinin o solgun ve en kara yel,dökülür yavaş yavaş sonbahar gelmemesine rağmen o vazgeçemediği yaprakları...
Ve kışı gelmiştir sonbahara uğramadan daha çünkü tepelerinde topraklarında kara bir yel esmiştir........

GENE SEN
Bir gün günlerden bensizlik bir gün günlerden sensizlik.....
Günler hep Gelip geçiyor,dakikalar saatler birbirini kovalıyorda Asıl gün batımları ile gün doğumları gelmiyor.....
Öyle Mahyasız öyle Seda'sız gökyüzü oluyor......
Güneş doğuyor ama benim Gün doğumum ya da günbatımım gelmiyor......
Yazıyorum çiziyorum ama kalem,işte burada demiyor yazdırıyor,çizdirıyor,söyletiyor amma işte burada demiyor......