Kadir Babaya Ağıt Şiiri - Ahmet Tığlı

Karadenizin en nazik dalgasıydı
Gurbete dize dize akıp gelen
Gönül sahillerimizi sesiyle okşayan
Müşfik bir babanın yüreğiydi.
Seyranileri,
Sümmanileri,
Sefil Selimileri
Çoban Celalileri,
Bir anda susturdu ıkındi ölümleri.
Ne yakasında beyaz mendil
Ne ellerinde kızaran gül vardı,
Bir anda soldu çiçekler
Masalarda bir tek karanfil kaldı.
Dudaklarında binlerce sözcük
Gönül dostlarına miras kaldı.
O şimdi sesleniyor berzahtan
Yüreğimizde ondan bir parça
Kadir baba demeyin
Oysa en genciniz benim.
Ne kıskançlık,ne kin,
Ne dedikodu,ne nefret
Ne kötülük,
Ondan bir tek insanlık kaldı.
Öylesine kırılgan,
Öylesine duygusaldı,
Kimseyi kırmaz,şikayetsiz bir adamdı.
Biz helal ettik hakkımızı,
Seni dizelerle gömüyoruz
Üstünü şiirlerle örtüyoruz...

Ahmet TIĞLI 13.5.2012 (Sevgi Merdivenleri)