(şafak yüzlü sevgiliye..)
-ki öldüğümdür-
gidişlerinin ardından
nedensiz kaldım.
.....bilmezler
bahar vakti
dal doğururken umut
ben yeşilden bihaber
fidansız kaldım
kor ateşlerin içinde
kül ertesi olmuşken
bitimsiz yangınlarda
hep onsuz kaldım
ne bu canımdan geçmeye
ne bir tas hüzün içmeye
gücüm yokken vazgeçmeye
tütünsüz kaldım
bir elmanın iki ayrı
yarısı gibi
bir bütünken o yar ile
bütünsüz kaldım
ellerine kimler değdi
kimlere boynunu eğdi
kadın neydi, nasıl şeydi
kadınsız kaldım
Kayıt Tarihi : 17.9.2012 19:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
