Kadınsan Şiiri - Naif Akdam

Kadınsan kadın gibi olacak,
Adam gibi adamı seveceksin...

Yürüyünce güller açacak önünde,
Ağlayınca inciler dökülecek.
Güneş seninle doğup seninle batacak.
Vermeyi de almayı da
Bileceksin doyuncak...
Sert olacaksın yerinde,
Yerinde yumuşacık...
Söz dinleyip susmayı da
Bileceksin usulcacık...

İşveyi, nazı, cilveyi de
Gülüp eğlenip raks etmeyi de.
Oyun bileceksin kadınsan...
Süründürüp yalvartmayı,
Tutsak edip bağlamayı,
Kaçmayı, kovalamayı,
Av olup avlamayı,
Gözlerinden niyetini,
İstemez görünüp istemeyi
Bileceksin kadınsan...

Akıllı olacaksın kadınsan.
Leb demeden leblebiyi,
Nerden gelinip nereye gidildiğini.
Rüzgarın nerden estiğini bilecek
Çevirip yelkenleri
Çekmeyeceksin boşa kürekleri...

Anlatınca dinlemeyi,
Konuşunca dinletmeyi,
Sorulunca söylemeyi
Bileceksin kadınsan...

Gıkın çıkmayacak nankörlüğe
Bağrına taş basıp
Elin öpüldüğünde
Öğüneceksin kadınsan...

Sefil etmeyeceksin erini, evladını,
Aşını, ekmeğini kotaracak
Gözünü budaktan sakınmayacak
Sözünü kimseden esirgemeyeceksin...

Yoku yaratmayı,
Tozu kiri paklamayı,
Lafı sözü aklamayı,
Kusurları saklamayı,
Karanlığı dağıtmayı
Bileceksin kadınsan...

Kırılgan olmayacaksın kadınsan.
Ağlatanı ağlatacak,
Kapılarını kapatacaksın...
Diz çöküp yalvaranı da
Affedip okşayacaksın...

Basan olursa damarına,
Çattın mı hele kaşlarını,
Ateşle oynayacak
Bir koyup bin almayı
Bileceksin kadınsan...

Sabırlı olacaksın kadınsan.
Ateşin suyun keyfini beklemeyi,
İlmek ilmek üretmeyi,
Bazen önde olup bazen çekilmeyi
Düğümleri çözmeyi bileceksin...

Derin tasasız uykuları özleyecek,
Açlığa yokluğa katlanacak,
Alnının terini biriktirecek,
Kan tükürüp kızılcık şerbeti içtim
Diyeceksin kadınsan.

Ağlamayı öğreneceksin,
Çareler tükendiğinde.
Yırtınıp dizlerini döverek,
Başını taşlara vurarak
Burnunu çekip için için de...
Elin kolun bağlandığında
Tuz bassalar yarana
Sessiz çığlıklar atmayı da
Bağırmayı, isyanı da
Öğreneceksin kadınsan...

Yılmayacaksın kadınsan.
Zalimse erin,
Nankörse bir de sevdiklerin
Ardından gideceksin yazgının...

Yıkılsa da evin ocağın
Kesseler akmayacak kanın.
Taş taş üstüne koyup yeniden
Sarıp yaralarını
Başlayacaksın en baştan...

Dayanacaksın kadınsan.
Ateşlerde yanmaya
Rüzgarlarda savrulmaya,
Pişman olup yalvarmaya,
Dolmaya boşalmaya...
Sözün ağırına,
Sevginin arsızına...

Kurtlar kemirse de içini,
Kudursan da ihtirastan
Dayanacaksın ihanete, yalana...

Alışacaksın kadınsan.
Bahara kışa,
Gündüze geceye,
Çevrime döngüye,
Erimeye çürümeye...
Gidip te dönmeyene,
Kadir kıymet bilmeyene
Alışacaksın...
Ateşin sıcak,
Suyun soğuk,
Taşın sert,
Bıçağın keskin olduğuna
Alışacaksın...
Aşkın yalan,
Sevginin gerçek,
Sevmenin alışmak olduğuna...
Kollarında olanınsa yanında olmadığına
Alışacaksın kadınsan...

Ama sen ihanet etmeyeceksin…

Kadınsan kadın gibi olacak,
Adam gibi adamı seveceksin...