Kadınsan... Şiiri - Sibel Aydın

Küçük bir bebektin
Dağınık saçlı kara gözlü
Aldılar bebekliğini elinden
Çocuk oldun.
“Küçüksün anlamazsın” dediler.
Gökyüzünü kırmızıya boyadıysan
Bilmediğinden değil.
Bilmediler.
Uçurtmanı aldılar elinden,
Genç oldun.
“çok soru sorma” dediler
”çok konuşma”.
“Deli olma” dediler.
Kanını durdurdular.
“hanım hanımcık ol” dediler.
Her nasılsa? ...
Büyüdün, yetiştin
İçinde bir çocuk hep çırpındı durdu.
“çalış” dediler.
“Para kazan”.
Para her şeye bire bir.
Dürüstlüğü de öğütlediler ama
Dürüst olunca “enayi” dediler.
Para açtı bütün kapıları
Açıkça söylediğinde hissettiklerini
Aslında onların da hissettiklerini.
“uçuk” dediler.
“çalış” dediler.
Çalıştıkça üstüne bindiler.
Kaytarmayı öğrettiler sana.
“Artık evlen” dediler.
Çağıdır.
“Şöyle içkisiz kumarsız biriyle”
Evlendin.
“çocuk lazım şöyle bir iki tane”
Bir ev çizdiler sana
Bir koca
Üç beş çocuk
“Al işte hepsi senin”
Mutsuz olunca ”nankör” dediler.
Kıymet bilmez nankör.
Büyüdün, çok büyüdün,
Yetişkinden de çok.
İçinde hala bir çocuk!
“deli” dediler.
Önce şekerlerini aldılar elinden
Sonra çaktırmadan aşkı sevdayı çektiler
Yüreğinden.
“günah” dediler”
Erkek eli değmemeliymiş eline.
Bir kuş nasıl çırpınır kafesten çıkmak için.
Öyle çırpındı canın içerde.
Bilmediğin şey kalmasın istedin:
Güneş yazın yakarken kışın niye üşütür?
Neden bu yürek herkese böyle çarpmaz?
Ve ne diye dönüyor dünya?
“aklını yorma bu saçmalara”
“ Al sana bir kasnak işte” işle! dediler.
Onların istediği gibi olursan
Övdüler göklere çıkardılar.
Ama en küçük hatanda yerlere batırdılar.
“yaşaman önemli, nasıl yaşadığın değil” dediler.
Sormadılar ne istersin,
Ne beklersin diye.
Ama her fırsatta kınadılar.
Sormadılar hiçbir şey
Ve sen de o zaman
Hiçbir şey söyleyedin.