Kadınsal Işıltın Yepyeniydi Hep, Işıkzen

Sorma, ben Tolstoy gibi:” Kadın öyle bir konudur ki, onu ne kadar incelersen incele her zaman yepyenidir.” Yepyenilerindeyim.

Şimdi aşkı yenilediği anların gövdesinde yeşeren dallarından allarımı biriktirdim. Algılarımı allayıp pullayan öncesizliğin dilindeyim.

*Sorma…
Yanmak kim için yandığına bağlıdır.Yanarken beraber yanıyorsun suya da rüzgara da gerek yok.Bir öpücük sarmalında her şey yerini bulur.
Kavlarım var yürek atışlarımda. Yanıcı ; ama yanıltıcı, kırıcı, yok edici değil, sadece aşkımızın ateşi için dudaklarının renginde.

Dudakların ateşimin rengindeyse yanmasak olur.Bazen yanmadan yaşanılan, özlenilen daha tatlı oluyor.

-İlk aşk ve son aşk arasındaki fark gibi değil kıvılcımlar.Her aşkın ateşi kendi alevi rengindedir.Bu alevi artıran, renklendiren karakter uyumlarıdır. Her insan bir karakter atlası, yaşadığı, yaşattığı aşkı da farklı renklerde, algılarda,küllerde. Bizim aşkımızın haritasında senli şehirlerin ışıkları var. Bir öpücük yakınlığı gibi değildi dudaklarımızın akrabalığı.
-Alt üst komşuluğumuz komşu komşunun külüne muhtaçtırdan çok
gülüne kırmızı demler sunmak içindir yaşadıklarımız.İlk göz ağrının ağrısı geçmemişse bir geçmişten son göz ağrısı sadece ağrı kesici olur.
Kendime bile anlamadıklarım var uğrunda. Uğur böceklerinin son şarkısını dinliyorum.İnadının Çin setlerini ören kinlerine karşı, karşı konulmaz sevdamızı sürdüm.Nerede olursan ol, içimdeysen setler, kinler, öç, unutmalar, uzaklaşmalar çare değil.
-Biçareliğinin Çariçesi olarak Sibirya sürgünlerindesin. Sol yanında benli yangınlar olmasa nasıl ısınırsın o koca yalnızlıkta.

*Tercih senin kaderin değildi, kederinindi.Kaderime yazılmış yaşanmışlıkların bir ömür boyası var alın duvarımda.
-Her aşk kendi dilinde konuşur; ama ayrılıkların bin bir dili var. Hangi dile çevirsem hüzünlü sözcüklerin bebekleri ağlar içimde.

Ve hiç kimse anlamaz ne söylediğini, neler haykırdığını.Oysa nemli gözlerle gidenlerin aslında binlerce kitap dolusu sözleri var.Ben sadece senin gözlerinden binlerce sözsüz roman okudum.
Gözlerindeki ışığın dilinde bütün karanlıklarım aydınladı.Dünyalara dünyalar öğreten beden dilin vardı. Benden alırdı her nazın, her özel tavrın.Tavılma kedisi gibi yüreğimdeki kaçkın fareleri kovaladın.

-Düş kırıklığı, can kırıklığı, aşk kırgıncını yok edemez. Biz gerçek özverinin verisiyiz.
-Verilmemiş sözlerimiz yok.Alınmamış hesaplarımızın dilinde kalıyoruz.
-Aşk da ölür; ama öldüğünü kabul etmeyen algılarımız var.Aşkı da kurşunlayan emellerimiz, tavırlarımız, can kırıklarımız vardı.Ancak aşk ölse de dirilir.Onu dirilten, onu anka’ya çeviren içsel tutkuların ateşi varken aşk hiçbir zaman ölmez Işıkzen.

Birkaç günlük cennetimiz, cehennemizdir aslında aşkın yaşatıkları.Asıl cennetin tadını sunmaktır.

-Beni yaz bir kenara.Kıyındayım, sularının elleri değdi gönlümün eline.

Sürmelerini gözlerine süren güneşin yanıkları var sol yanımda.
Huzurun oyuncaklarıyla oynuyor umudum. Her oyunda oynaşıl yarınlar ip atlıyor bağrımda.
-Ses bayrağın yücelir yürek direğimde. Bağımsız bir sen ülkesindeyim.
Ülkülerim var, ülkendeki ürkek güllerini budamak için.Sen ışığın gülüsün. Güllerin açar , günlerimi kokuna alıştırır.

-Kırık bir hayalin güncesinden çıktım. Kadınsal ışıltının çentik attığı güzel hayallerin duru sularındayım.Suların ışıltısı, kadınlığının ışığı, aşkın aydınlığı ve kavuşmanın berraklarında kalmışım öylece.