Kadınlığım Şiiri - Saadet Ün

ey güçlülüğüm!
ey mağrurluğum!
ey kadınlığım!

ey kadınlığımın çizgili yüzü, ak saçları,
deforme olmuş vücut ölçüleri

ey yorgunluğum!
ey bitkinliğim!

ey geceleri mat sabahları şah olan ruhum
bu güçlülüğün
bu savaşın
bu er meydanlarına inişin niye?

sen değil miydin ki!
bir babanın ayak izleri altında ezilen
sen değil miydin ki!
bir erkek barbarlığında tükenen
ve sen değil misin ki
anıların uyandırdığı seslerden bile ürperen
bir çocuk ruhuyla
yaşayan
korkan
korktukça da sığınacak yer arayan

ey kadınlığım!
çok mu yalnızsın?
çocukların birer birer büyüdü de
kopardı mı ellerinden ellerini
yoksa unuttular mı
yalnız onlarla tek bir dünya oluşturduğunu
sevgiler aramayıp
sevgisiz aşksız bir dünyaya oy verdiğini

bak işte! bu odan
çelik dolabın çelik etajerin ve masan
ve ranza bozuntusu karyolan
haydi gel
gir yüreğimdeki mahzenine
haberin ola
yakışmıyor
pembe gözlüklerin kara gözlerine

ey kadınlığım!
ne olmaktasın ne durumdasın ki
yüreğinde saklı duygularını
böyle ulu orta yerlere sermektesin
meçhullere dalmakta
duygusuz duyarsız resim karelerinde
bir yudum gülümseme aramaktasın
lanet olsun!

e be kadınlığım!
sus be kadınlığım!
boşuna söylememiş el oğlu
kendine sarıl! diye
peki bu acizliğin niye?

haydi durma
tut halayının başını
bas zılgıtını
kuşan yine tepeden tırnağa
kadınsı yiğitliğini
kutla kadınlığım, kutla kadınlığının,
tek kişilik oyununu...