Kadınların Adı Sevda... Şiiri - Kemal Yavuz

Başımdaki yastıktır mapusane
altımdaki döşek,
üstümdeki nevresim
akşamın karanlığında aydınlanan ampuldür
yirmi beş voltluk soluk umutlardır
sabahı getirecek olan sabırdır
bitmez tükkenmez bir hasrettir
kimse bizim gibi özleyemez sevgiliyi...

Akşam olunca mapusanede
Çöker bir kasvet, sıkıntı,
herkes aynı sevdadan muzdarip
herkes kendi adında
kadınların adı Sevda
her Sevda’lı diğerini acemice kıskanır

Akşam olunca mapusanede
tüm ranzalar akşamın olur
volta atılmaz bahçede
beton zemin dinlenmede
bidon fıçı içinde yedi veren gülündür sükun
dostluk çok, düşmanlık yok
vukuatsız gece herkese rahat uyku diler...

Akşam olunca mapusanede
süngüde kasatura, devriyede jandarma
ecelim merhametsizdir,
insanlar tek başına ölür
mezar taşımda yazılır adım
uzaktadır okunmaz,
ne bir arayıp soran, ne bir fatiha okuyan...