Kadınlarım Şiiri - Mustafa Erçin

Büyük kadınlardır onlar, kocaman birer granit
Ben efendim, tanımadığınız suskun mimarım
Hüznü yontmuştum yüzlerinde,sonrası birer mutlu anıt
Çekicim keskim olmadı hiç, yüreğimle varım..

Ben, anıtlarımın saçlarını okşarım, gülersiniz
Parmaklarım, dokundukça süt içer göğüslerinden
Mahçupturlar, baktıkça kızarır yüzleri, nedensiz
Yokluğumda, simsiyah özlem dökülür gözlerinden..

Güzeldir kadınlarım, narindirler ve incedir belleri
İçlerinde koca bir yürek ve ben, siz bakmayın utanırlar
Hoyratlık mı, asla! Çiçeklere alışkındır elleri
Zifiri karanlıkta bile beni, ayak seslerimden tanırlar..

Sabır taşıdırlar, beklerler, gözleri aynı hep noktada
Bıkmazlar, kızmazlar, kızaran güneş yanığı tenleri
Onlar ki, kalabalık ortasında iki kişilik yalnız ada
Gecenin karanlığına boşalır, sessiz sitemleri

Büyük kadınlardır onlar, kocaman birer granit
Ben efendim, tanıdığınız suskun mimarım
Gülücükler yonttum yüzlerinde, gamzeleri mutluluğa kanıt
Sormayın kimdirler, nicedirler...susarım..