Acıyla kenetlenmiş kadınlar gördüm,
Sesleri titrek, tenleri soluk, gözleri fersiz.
O kadınların sonbahar gibi hüzünlüdür aşkları,
Bu yüzden de hep yalnızlık kokar düşleri.
Yalnızlıklarına, öfkelerine, özlemlerine,
Kanadı kırık martılar karşılık verir...
Onlar söyler en acıklı türküleri,
İçinden ayrılık geçen acıklı şarkıları da...
Öylesine hassastırlar ki, gözyaşları acıtır yanaklarını,
Oysa bilmezler alınlarına yazılan yazgıyı değiştiremeyeceklerini,
Bu yüzden de hep sahte mutlulukların peşinde koşarlar,
Acı çekmeyi bile bile...
O acılı kadınlar tıpkı martılar gibi
Hep yalnızdırlar kendi mevsimlerinde,
Birinin kanadı, birinin kalbi kırılınca düşerler...
Ben hep acılı kadınları sevdim,
Çünkü, onlarda buldum gerçek sevgiyi,
Onların koynunda uyudum bir çocuk gibi.
Ali AYDIN
20.10.2003
Kayıt Tarihi : 12.11.2003 17:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Senindizelerini okurken hep aynı şeyi düşünüyorum. Farkındamısın 'martılar ve bir fincan kahve'. Yine yakaladın biryerlerden. Hep böyle simetrik midir duygular. Ya da evrende kesişen yollar varmıdır bazen?
Aslında yokki birbirimizden farkımız........
TÜM YORUMLAR (4)