Kadınlar Ölmemeli Şiiri - Abdullah Ramazan

daha kaç vebal ödeyeceğiz
yüz mü beşyüz mü bin mi
kaç umut sönüp kaç yaşam heba edilecek
daha kaç kadın saçlarından sürüklenip
sokak ortasında dövülecek
güneşsiz günlere kaç beden uyanacak
ve bizler sessizce izleyeceğiz
her zamanki gibi duyarsız ve hissiz

insanlığımızdan utanacağımız günler gelecek mi
kaç kadın kahpe kurşunlara hedef olduktan sonra
insan olduğumuzun farkına varacağız
ve biz devrimci ruhumuzla haykırıp
en güzel sloganları atıp
en güzel ağıtları yakacağız
sonra arkamıza dönüp ne büyük işler başardık diye
günlerce böbürleneceğiz

insan mıyız hayvan mıyız
hangi bilge bizlere unuttuğumuz değerleri öğretecek
hangi kitap hatırlatacak insanlığımızı bizlere
hangi öğreti yolumuzu doğrulardan çizecek
ulaşabilecek miyiz insan olunan yere
belli ki çok uzakta bir yerlerde

hadi hep birlikte her zaman olduğu gibi el ele tutuşup
kocaman bir halka yapalım
gazeteleri tv leri çağıralım
en güzel slogan en güzel ağıtlarla
avazımız çıktığınca bağıralım
kadına uzanan eller kırılsın
ve hep birlikte haykıralım
“Ayşe’ler Fatmalar ölmez
dökülen kanlar asla yerde kalmaz”
işte şimdi diner
şimdi kesilir vahşi hunharca cinayetler