Kadınlar ölmedin Şiiri - Güler Kahraman

Kadınlar Ölmesin

Kadın, hayatın kalbi, nefesin özü,
Bir annenin duası, sevdanın sözü.
Onun gülüşüyle yeşerir baharlar,
Onun sevgisiyle büyür yarınlar.

Ama neden her gün yitip gider bir can,
Neden kadınlar birer birer kurban?
Hangi el kalkar, hangi vicdan susar,
Kadının çığlığı göğü deler, taş bile duyar.

Kadına şiddet insanlığın ayıbıdır,
Her darbe, insanlığın kalbine yazılır.
Onun canı kutsaldır, onun yeri yüce,
Şiddetle değil, sevgiyle sarılsın gece.

Unutma, kadın bir anne, bir eş, bir kız kardeş,
Onun varlığıyla anlam bulur her ses.
Eller vurmak için değil, sarmak için var,
Sevgiyle büyür insanlık, sevgiyle onar.

Kadınlar ölmesin, son bulsun bu keder,
Hiçbir yürek bir daha böyle yanmasın yeter.
Onlar hayatın ışığı, dünyanın rengi,
Kadına kıyan kaybeder insanlığın dengini.

Bir çocuk daha anasız kalmasın,
Bir yuva daha sessizlikle dağılmasın.
Kadınlar yaşasın, gülsün, umut dolsun,
Şiddetin karanlığı sonsuza dek yok olsun.