Kadınlar önce, kıskançlığın iyi bir duygu olmadığına inandırdılar beni. Öğrenmenin yaşı yoktu. ‘’Eyvallah!’’ dedim. ‘’Başım, güzüm üstüne.’’
Kıskançlıktan vazgeçince, kendilerini önemsemediğimden yakındılar… İlgisizlikten dem vurdular.
Sonra, kadınla erkeğin eşit doğduğunu, hayatın müşterek olduğunu iddia ettiler. Beynimi kemirdiler. ‘’Peki !‘’ dedim. ‘’Kabul.’’ eşitliğinize de…
Yaşamın zorluklarına karşı patinaj başlayınca, aslında narin birer kelebek olduklarını anımsadılar…
Derken, bir kadına âşık olmanın, ahmaklık olduğunu, yaşata yaşata, kanırta kanırta öğrettiler bana! Ama ben, yine de vazgeçmedim sevmekten… Yârsiz, yarasız bırakmadım gönlümü hiç! Anlamasınlar diye, gizledim ahmaklığımı sadece… Bu defa da aşkımdan kuşku duyup, yere çaldılar ömrümü…
Antakya, 15 Mayıs 2017
Ali Özkan Asafoğulları
Kayıt Tarihi : 20.5.2017 15:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Özkan Asafoğulları](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/05/20/kadinlar-ne-ister-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!