Kadınlar Haykırmalı Şiiri - Yusuf Arslan

Kadınlar haykırmalı,
Kopmalı küçük kıyamet.
Sessiz kalan kadınlarla
Bulamaz toplum selamet..

Toprağa tohum atan el onundur..
Odur çamura şekil veren....
Dalından koparılıp sunulan gül onundur.
Odur ağacı yaşken eğen..

Çile,tasa demeden güldüren sine onundur.
Odur bedeninde gemiler yüzdüren..
Bağ,bahçe,çoluk,çoçuk,iş,aş onundur..
Odur en zor soruları çözdüren..

Yangınları
Birkaç damla sessiz gözyaşıyla söndüren odur..
Onundur düzene taş atan çoçuk sokaklarda..
Vatana asker gönderip,
Gece gündüz nöbet bekleyen odur..
Onundur beden sarılı Al bayraklarda...
Ana diye eli öpülen,
Yar diye teni.
Namus diye duvağı serpilen
Kan ile temizlenen bedenin sahibi...
Şefkat istenen
Merhamet dilenilen
Gönülden öte gönülcükler sahibi...

Cenneti ayaklarının altına alan,
Üf denilmesi bile yasak olan,
Duası geri çevrilmiyen
Bedduasını süt kesen Sevgi hazinesi..

Kadınlar haykırmalı
Kopmalı küçük kıyamet
Sokak sokak köşe bucak
Dağ taş,dere tepe, yankılanmalı
Kadınlar RAb'den emanet..
Saygı ile eğilmeli önünde başlar..
Dökülmemeli gözünden asla yaşlar...

Devlet Anadır,
Geleceğimizi şekillendiren..
Ana Vatandır
Vuslatı sevindiren..
Onadır en büyük ihanet..
Affedilmeyen
Ondadır en büyük asalet
Farkedilmeyen..

Kadınlar haykırmalı
Kopmalı kızılca kıyamet..
Başlarının üzerinden güller atılmalı
Buket buket
Kadınlar haykırmalı
Ve
Artık toplum bulmalı selamet...

15 ağustos 2010
Yusuf ARSLAN