Kadınlar / Anaçtır Şiiri - İbrahim Çelikli

“-anaçdır kadınlar,
garnında daşır, emdirir, altını alır ebişdirir
yedirir, geydirir, el sırasına sokar
gelin eder, el kızına verir”

“-bana galısa gelin eder amma vermez,
ne oğlunu ne gızını,
torununu sever amma gelinini-damadını sevmez
fırsat buldukça çıkarır hıncını”

“-sen gızım deye seversin
el oğlu canım deye”
“-o öyle değil, anası böyüdür hurmaynan
el oğlu döğer yarmaynan ”

tamam da o cicim aylarından sonura
hangımız yetemediğimiz yer de hıncımızı
garımızdan çıkarmadık,
hangımızı çocuklarımızın anasını
anasının ciğerini sökerek almadık

hinci oğlan everdik,
gız gelin etdik
dede olduk da,
ne zaman her birini birer-birer uçurduk da
hanımınan baş başa galdık
Hanyanın Gonyanın farkına öyle vardık

dünyanın çilesi böyle
hinci ne yüzünen bakıyon
eziyet etdiğin garıyın yüzüne
valla aklıma geliyo da utanıyon
bereket versin vurmayo yüzüme
kadınnarımız böyük insan vesselam

benim emmi oğlu “-bi de bok yeycek gibi
falan yerde bi garı varımış deye methetmişler
ağzından girmişler, gulağından çıkmışlar
o ğarı sana havas demişler

biti ıçcık ganlandı ya gari
işi-ğücü bırakdı tabi
n’oldum öldüm, ille bana o garırıyı alıvın
sanki öldü, gaşdı, seni ğodu getdi de evdeki garın
hiç olcak şey mi