Süslü giysileriyle
Güçlü sezgileriyle
Her an hemcinsleriyle
Yalnızlığı sevmez onlar
Kadınlar ah kadınlar
Eştir anadır onlar
Gülerken de ağlarlar
Aşkları başlarında taç
Evlatlar anaya muhtaç
Kimisi de nasıl çilekeş
Kiminde kaba bir eş
Kiminde dayakçı
Kimi kocada keş
Kadınlar herkese ana
Her zaman eş
Sorunlara çözüm bulan
Çorbaların tadı tuzu
Lakin düşüktür yıldızı
Çoğu kez zalim bir babanın kızı
Kadınlar ah kadınlar
Ağlarken de gülerler
Çocukları olmasa da
Her çocuğa analar
21/Mayıs/2007/İstanbul
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 21.5.2007 15:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tabii ki bir genelleme yapmak doğru olmaz çok müşfik eşine çocuklarına yardımcı olmayı, nazik davranmayı kılıbıklık saymayan, yeri geldiğinde bayanlardan daha hassas olanlar çoğunlukta şükürler olsun. Nedeni ne olursa olsun bayan veya erkek çaresiz kalındığında hasmına şiddetle mukabele etmek acizlerin başvurduğu bir yöntemdir, kabul edilemez. Son zamanlarda sıklıkla kullandığımız bir söylem var iyileri tenzih ediyoruz. Sevgili bayanlara da düşen zarafetlerini kaybetmemeleri yani bize ben dersek bencil oluruz biz dersek taraf tutmuş gibi oluruz hepimiz diyoruz insanlığımıza yakışır bir biçimde davranışlarımızı gözden geçirmeliyiz.
![Yüksel Nimet Apel](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/05/21/kadinlar-49.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)