KADINLAR
Bir yüce makama çıkmışsa insan,
Ardında muhakkak bir ana vardır.
Kadınlar; vefadır, emek verirler.
Sabır makamının bestesi onlar…
Ana olur, nice derdi sırtlanır.
Vatan için silahını kuşanır.
Kadınlar; sevgidir, hayat verirler.
Aşk bahçesinin gülüdür onlar…
Zaman zaman acı çeker, horlanır
Saçını süpürge eder, dayanır.
Kadınlar; anadır, candan severler.
Merhamet yurdunun özüdür onlar.
Kadını çıkarıp alsan gönlümden
Geriye ne kalır bilir misin sen?
Kırık, dökük bir kalp, virane gözler
Bir içten gülüşe hasret gönüller…
Kadınlar; ilhamdır dünya evinde
Gönül penceremin gülüdür onlar…
Sevgi, emek, ilmek ilmek motiftir.
Azim, dilek, her gün açan çiçektir.
Hüznü gizleyen, acısını gömen
O, bazen yâr, bazen hâr, kimine ar
Eğer kıymetini bilir de seversen
Her dem doğan bir bahardır kadın.
Kayıt Tarihi : 16.2.2021 23:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!