Kadınlar.. Şiiri - Ömer Çarnaçar

Dünyaya geldiğimiz ilk anda,
Eksiklik varmıydı,Ufkumuzda.?
Büyüyünce Zamansız anılarla,
Neydi bilemedik, Cocukluğumuz aslında

Biz kadındık;
Yapacak işlerimiz dağ gibiydi karşımızda,
Her Derte koşmalıydık,ama kendimize asla,
Zaman geçerken hızla vuslatta

Çocuk olamadık, Bu yükler altında,
Kimbilir erkek olmak zordu aslında.?
Veya Şımarık,duygusuz birinin yükü altında,
Kadın olmak; Sadece Ev ve Huzurdu Aslında

Çalışmak isterdim namusumla bu sistemde,
Ama nasıl olacak erkeklerin aklı fikri Ezmekde.!
Yıkadığım beyazlar gibiydi,Hayatım Düşlerimde,
Nedense olmadı,Olamadım Rahat geçliğimde

Büyüdüm Uçmam gerekti Evimden,
İstesemde,İstemesemde gönlümde,
Erkekler gibi basit yaşamayı beceremedim zihnimde,
Zor olan kadın Gibi yaşamaktı Aslında, Bu Alemde

Sevmek, Sevilmek istedim.Ukte kaldı içimde,
Gözlerim anılara daldı,
Seven gönlüm ne yandı, köz ateşinde
Yapamadığım,Yaşayamadığım çocukluğumda,

Basit düşünemezdim; Neden.! !
Erkekler gibi tek düzen,
iradeli olmak belkide bir êrdem,
Kadın olmak zorlaştı, gittikçe

Sona yaklaşırken aslında,
Belkide yaşam yeniden doğar,
Ne yaptım diye bakarken arkama,
Yapamadıklarım ne çoktu be KADER..! !