Kadınlar... Şiiri - Aşık Mahmut Çelikgün

Mevcut şu nüfusun yüzde ellisi
Emektar,cefakâr olan kadınlar
Ayşe,Fatma,Emine’si Güllü’sü
İsmini çiçekten alan kadınlar...

Bir sıcak yuvadır hayali düşü
Örgü örmek,yırtık dikmektir işi
Gurbete,yabana giderse eşi
Mektup ile selam salan kadınlar...

Gençlik aşkı ile,ah çekip yanıp
Tatlı sözle saltanata inanıp
Boy pos ile parasına aldanıp
Duygusuz bir koca bulan kadınlar...

Bir bakarsın onu bulur ayrılık
Ömrünü elinden alır ayrılık
Bazen mahkemeyle olur ayrılık
Boşanıp,boşlukta kalan kadınlar...

Varsa komşusundan akıl hocası
Kavgayla gürültü tüter bacası
Bir de aldatırsa eğer kocası
Saçını,başını yolan kadınlar...

Çiftçiyse,köyünde ömrü geçecek
Eğer pavyon daysa içki içecek
Kadrini bilene nazik bir çiçek
Bir hoyrat elinde solan kadınlar...

Gözleri sürmeli,yazması başta
Hepsi şefkat ister baharda,kışta
Sahipsiz kalırsa gencecik yaşta
Bir soysuz kapısın çalan kadınlar...

Memursa,işçiyse ücret az ona
Evlat derde,taş basarlar bağrına
Gün gelir ki,namusunun uğruna
Öldürüp,sonunda ölen kadınlar...

Erkek elindedir hep vekaleti
Dayakla sorulur hergün ahreti
İnceliği,dürüstlüğü,hürmeti
Çok erkekten iyi bilen kadınlar...

Kapar da üstüne siyah bir perde
Göğüs gerer yoksulluğa her derde
Cemiyet içinde,yolda,her yerde
Dört adım geriden gelen kadınlar...

Mahmut Çelikgün’üm; hayatın tadı
Bütün erkeklerin kolu kanadı
Eksik etek,kocakarıdır adı
Sanki hayatları yalan kadınlar...

Aşık Mahmut ÇELİKGÜN.