Kadınlar Şiiri - Necip Zeybek

Öngörülür,
Ne zaman kopacağı fırtınanın.
Lakin katiyen anlaşılmaz,
Ne zaman, nerede,ne yapacağı
Kurnaz kadının.

Kanıp hoş söze,
Kaçırır avucundaki altın kuşu,
Ve koşarak çıkar en dik yokuşu,
Sarılır bir öküze,
Aptalı kadının.

Günlük güneşlikken ortalık
Bulut gibi kararır yüzü,
Geceye çevirir gündüzü,
Kötüsü kadının.

Ne anlatmaya yeter onu aydınlık;
Ne o anlatır karanlık…
Aşk,deseler değil,
Işık gibi bir şey,
Gelmez ele avuca.
Ansızın gark eder nura,
Ay gibi karanlıkta çıkar cemali ortaya;
Gün yapar geceyi,
Hası kadının...