Kadınız Biz Şiiri - Necla Bektaş

Sokak ortasında kanadından vurulan Seda’yız
Geride yaslı melekler bırakan.
Canız,özde özge bir can
Özgecan’ız cehennemi bu dünyada yaşayan.
Münevver’iz sevince de sevilince de
Yaşamı çeyiz niyetine bavula sığdırılan.
Çilem’iz,Nevin’iz bedenine uzanan çirkin eller yüzünden
Müebbetlerle yargılanan duruşlarız.
Adını bilmediğimiz
N.Ç’yiz biz,henüz 13 ünde çocukluğundan vurulan
Boynuna rızası vardı diye taş bağlanan.
Cansu’yuz sesini kimseye duyuramamış
Soğuk bir kurşunun sonsuzluğuna sığınan.
Beyaz bir düşle yollara çıkan Bacca’yız biz
Barışa yürümekken düşümüz ölümün çevirdiği yoluz.
Hindistan’da sünnet edilen Diya’yız
Bedeni üzerinde hakkı olmayan.
Ilk taşı çocuğundan yiyerek recm edilen Soraya’ yız
Savunmasız,saçlarında kederli bir kırmızıyla gözlerini kapatan.
Alfabenin tüm harflerinden isimleriz
Kimimizin hiç duyulmaz adı
Ne yaşadığımızı bilirsiniz ne öldüğümüzü.
Bitmek tükenmek bilmeyen istatistiksel rakamlarız biz
Hafızalarda yer etmeyen.
Kadın olmanın tek başına bile kötü hal sayıldığı
Etek boyuyuz
Saç teliyiz
Tebessümüz
Gecelerin yasaklısıyız
Sokakların ıssızlığı
Tahrik unsuruyuz bir kara idrakta
Küfürüz
12 yaşında eşiz yüreksiz bir adama
Kadınız
Boynumuzda ağır bir halka
Meyletmişiz insanca bir yaşama...