kırık bir dal ağlıyor bahçede yaslanmış ağacın gövdesine
çığlık çığlığa bir kadın pencerenin önünde
boynundan mı vurmuşlar gül mü sanmışlar dikenini
kendine benzetiyor dalın yazgısını savrulup gidiyor rüzgarın önünde
dalıp gidiyor gözleri iri iri
düşünüp durmakla geçmiş
bahara uzanmış zaman



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta