kırık bir dal ağlıyor bahçede yaslanmış ağacın gövdesine
çığlık çığlığa bir kadın pencerenin önünde
boynundan mı vurmuşlar gül mü sanmışlar dikenini
kendine benzetiyor dalın yazgısını savrulup gidiyor rüzgarın önünde
dalıp gidiyor gözleri iri iri
düşünüp durmakla geçmiş
bahara uzanmış zaman
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız