Kadının Günlüğü - Öykü Şiiri - Mahir Çiçek

Anamın adı, kadın
Soyadı Sultan.
Ben kadının küçük kızı Meryem.
Anam okuma yazma bilmez, sadece parmak basmasını bilir.
Anamın dediklerini kafamda tutar günlüğünü ben yazarım.
Anam şimdi yattığı yerden göz kaş işmarı yapıyor.
Hadi Yaz kızım Meryem dediklerimi aynen yaz.
-Bu gün benim günümdü;
-Ben sarıların Hüsnünün karısı Kadın.
Bu gün yol altı bağımızda, sebze havuzunu bellerken küreğin dipçiği kırıldı.
Ondan sonra da küreğin demiri bıçak gibi ökçe mi kesti.
Akan kanı kesemedim.Yan tarafta bağ komşumuza seslendim. Komşumuz Fadime imdadıma yetişti.
-Abo kız Kadın ne ettin böyle.Allah canını almasın. Küçük oğlu Ali ye,
-İlşe lan Kadın halayın yarasının üzerine dedi. çocuk utandı ise da işedi.
-Yaram biraz yandıysa da pek iyi geldi.
Fadime başındaki yazmayı yırttı yaramı sıkı sıkı sardı.Çalıya bağlı boz eşeği çözüp beni bindirdi. Boz eşekte yolda huysuzlanmaz mı zıngırdadı durdu, eve kendimi zor attım.
Hüsnü işten gelince ne pişirdin kız demeden sağlam ayağımın üzerine basıp yaralı ayağımı da askıya alarak, ancak bulgur çorbası yapabildim,içsin karnını doyursun diye. Şimdi biraz uzandım da dinleniyorum.
-Televizyon söylüyordu bu gün kadınlar günümüymüş neymiş!
-Ne kadını kı benim mi günümmüş
-Tövbe tövbe
-Şu aksiliğe bak hele, kör şeytan bula bula bu günümü buldun.
-Tüh yapılacah daha dünya kadar işim vardı. 080315mcicek