Kadının Gidişi Şiiri - Boran Arslan

Hangi yolculuk beni sana çıkarır?
Belki bir uçak, belki bir gemi, belkide bir tren.
hangi yolculuk senin gözlerinde gezinmeme eş değer! bilemem.
Geceleri hangi yıldızda seni aramalıyım?
Hangi astronomi kulesinde uyumalıyım?
Senin gözlerine dalıp gidemeyeceksem.

Aylar sonra yine çık karşıma.
Yanında ki adam, güzel bakıyorsa sana.
Arkandan ağlamak düşer bana.
Gecemi sana adamakla geçersede, üzülme arkamdan.

Gecemi yine sana adadım, bal dudaklarına,
Kaybolduğum gözlerine, bakmaya kıyamadığım tenine.
Veda edemeden! resminle vedalaşırım.

Kokun sinsede üstüme gelme sakın bu eve!
Vedalar bile bu kadar ağırken! kollarının arasında kalmak isterim.

Çünkü sen benim gözümde, seni göremezken! ben vedalara alıştım.
Dünyaları verseler yıkar giderim. gözlerim yine senden başkasını aramaz.

Ben erken vedalara alıştım.
Senin yokluğunda! senin olmadığın evrende!
Bu kadar kolay mı? deme sakın bana.
Bir seni bilirim birde ağlarken gökyüzünden kayan yıldızları…