Kadının Elleri Şiiri - Metin Fırat

Adresini yitiren bir kadının
Yalnızlığı soyunur geceye
Gecede üşüyen
Kadının çırçıplak elleri
Kahreden bir sarhoşluğa avunur

Yol boyu yağmur
İnce iplik kıvamında
Korku ve endişe
Gözlerinin ferinden
Çok, çok geride
Islak ve yalnız
Ağlamaklıdır...
 
Bir kadının yalnızlığı
Geceye düşer
Her erkeğin peşinden koştuğu
( Her erkeğin aradığı)
Çoğu ayyaş
Denk gelmezi
Aynı dertten muzdaripi
 
Adresini arar aşk
İçki kokan, çıplak tenlerin
Sarhoş unutkanlığına meyleden
Acınası terleriyle
 
Pencerenin buğusuna yapışır
Gecede ısınan
Kadının
Çırçıplak elleri...
 

17- 18 Mayıs 2009 / İZMİR