Kadının Dansı Şiiri - Selçuk Alkan

Uçarken kelebek kanatlarını kırdığım
Bir kuzgun muyum ben?
Yoksa bir elifin yanağında
Nokta olarak konmuş bir gülücük mü?
Ey uçarı sevinçler bırakan beste!
Hazır mısın ben kimim demeye?
Hazır mısın, kendini yakıp küllerini savurmaya
Sonsuz olmaya
Sonsuzluğun dilinde?

Söyle! Hangi sarı hasretlere gem vurulmamış ki zamanda!
Hangi gül goncasını açmamış ki bülbüle en sonunda!
Ne baykuşun günahı vardı, ne de kanaryanın
Bu bir aşk masalıydı
Gün gelir sen de kavuşursun kırmızı baharlara
Uzaklarda, ötede bir yerde!
Belki de sonsuzluğun evreninde!

Ey bahar yağmurlarını indiren bulut!
Gece misin yoksa geceyi aydınlatan ateş mi?
Yoksa suskunluk üzerine yapılan bir beste mi?
Ne istersin çırpıntı yüreğimden?
Dalga dalga denizleri hapseden gözlerin
Niçin büyütüyor özlemleri?

Sen misin yüreğime sevgisini serpecek o çiçek?
Sen misin karanlığa ışığını salacak sönmez fener?
Ya da ayaklarında beyaz bir güvercinin
Muştusunu bırakacak bir mektup!
Söyle güneşi söndüren saçlarına!
Uzun köklerini salsın tüm damarlarıma!
Ya alsın beni sürsün uçurumlara
Ya da götürsün bir kuşun düşünde
Bıraksın bir çift göğe
Parça parça kıtalara bölünmüş yüreğimi
Söyle ayıran denizlere!
Kış olup boğmasın müzmin baharlarımı.

Kurtar beni ey garip beste!
Sesleniyorum yalnızlar evreninden!
Ya yıldızların çekirdeklerine fırlat cismimi!
Kızgın bir güneş olup yakayım tüm evreni
Ya da bölüneyim tek tek cesetlere
Tüm mezarları kucaklayayım
Ki sen girme içlerine.

Ey kelebekler ile dans eden kadın!
Ey aya, güneşe, göğe regini veren yedirenk!
Ey kitaplara ve de okyanus gönüllere sığmayan aşk!
Ya ver kalbimi ya da ver kalbini yerine
Ama dokunma seni saran benliğime.