Kadının Da Adı Var Şiiri - Muzaffer Kalaba

Sormayın bana
Kadının kimliğini
Ne adı belli
Ne de benliği
Tepeden tırnağa
İşgal edilmiş güzelliği
Sanki
Tokat gibi
Suratında his ederdi
Kimliksizliğin acı bedelini

**

Hani derler ya
Saçı uzun aklı kısa
Eksiltmeyin
Bir an sopayı sırtından
Olmalı her zaman
Biri kucağında
Diğeri karnında
Düşünüyorum da
Nasıl bu kafayla
İlerlenir insanlık yolunda

***

Kadın dediğin
Bazen ana bazen yardır
Direne direne
Özgürleşmeyi yaratandır
Özgürleşen güzelleşir
Güzelleşen kadın
Zulme dur diyendir
Artık kadının da adı vardır
Kendi kaderini
Kendi elleriyle yazandır

****

Her sekiz mart’ta
Dünya kadınlarıyla
Dilleri
Dinleri farklı olsa da
Yürüyorlar kol kola
Halaylar zılgıtlarla
Zulme isyandır aslında
Bir gün
Zulüm saltanatlarını
Elbette yıkarlar başlarına