Kadının Adı Şiiri - Cengiz Yazıcı

Doğduğunda Anaydı,
Aklı başladığında, ablaydı.
Biraz sonra, teyze ve yengeler,
Sonra, arkadaşı oldular.

Eğer adı, aşksa.İlk aşkı,
Üst kattaki, komşu kızıydı.
Bahanelerle, kapılarını çalar,
Saklanır, duvar ardından bakardı.

Biraz daha, zaman geçince,
Sayıları artıp, çoğalınca,
Hatta, aynı isimdekileri, gördükçe,
Çelişkiye düştü, kendi gönlünce,

İlk okul, Orta ve Lise derken.
Erkeklikte, bir yandan gelişirken,
Mahallede, abilerinin cesaretinden,
Bir, kadınla beraberdi, Umumhaneden.

Askerlik bitip, eve döndüğünde,
Bir telaştı, ailesinde gördüğünde,
Helal, süt emmiş, birini aradılar,
Buldular ve bir kıza, başını bağladılar.

Bir çocuğu oldu.Oda kadındı, yada adaydı,
Çalıştığı iştede, onlardan vardı.
Kitaplara baktı.Tarihte sultandı,
Bazı dinlerde, Azizdi, Kutsaldı.

Ülkeleri inceledi, Kraliçeydi, bir yerde,
Bir başka yerde, kumların dibinde.
Hatta, bir mal gibi, pazar yerinde,
İçkilere mezeydi, gece alemlerinde,

Her yerde, her zamanda,
Adı, başka başkaydı, her mekanda,
Acizane, Birşey sorulursa, bu meyanda,
Kadın, anadır.Kadın kutsaldır,
Hülasa, kadın:
Biz, erkeklere, EMANETULLAH'TIR...!
.