Kadının Adı Şiiri - Dilan Salık

Bir kadın;
Simsiyah saçlarından ölümü düşürüyor yere.
Acının ihtiyatsız rengi,
Ansızın hayatla çelişiyor.
Doğmuş olmanın hezimeti kaşı, gözü iken sadece,
Bir de başına yaşamak denen şey çıkıyor.
Yaşamak, günün hangi vakti güzelse
Ama kadın asla yirmi dört saat değil.

Orada duruyordu işte
Kurtarmış kendini yıldızlardan.
Şimdi daha gizli geçiyor zaman.

Sevmiyordu kendini, belliydi.
Sevmiş olmanın verdiği gurur,
Kabarmış göğsüne bir anlam yüklemesin diye.
Ara sıra konuşuyordu kendisiyle.
Kaleme ölüm payı bırakmış,
Belli ki yol uzun.
Yazdıkları karışıyordu gizli dürtülerinin kıvrımlarına,
Kelimeler de ayıp olup çıkıyordu.