Ona sığındım,
atıldığımda sokağa ser sefil...
Cim karnında bir noktaydım o zaman;
canından can verdi şefkat katarak;
kanından kan…
Tecelligâhıydı cemalin,
rahîmdi...
Sonra kucağında buldum kendimi;
sıcacık, müşfik ve sevgi dolu.
Gözlerinde yıldızlar oynaşırdı bakarken
Anne! diyorlardı ona
Annemdi...
Büyüdüm,
büyüdü gözümde kadın...
Av oldum kiminin gamzelerine,
kiminin zülfünde dara çekildim,
al topuklarına düştüm süründüm.
Aşık oldum, yandım;
adını bilmeden kimine;
karanlıklara karıştı küllerim...
Îsi nefesi değiverdi birinin;
can bahşetti yeniden her zerreme;
ab-ı hayat içirdi yokluğun kadehinden...
Bambaşka bir şeydi bu:
Adını yazamadığım,
akılla çözemediğim:
Bilmecemdi.
Kanat çırpınca birlikte aşk ile,
dört duvarı yuva yaptı dişi kuş
Güneş doğdu, bahar geldi ülkeme;
ete, kemiğe büründü sevgimiz;
meyve veren dalım,
kovanımda balım,
sarayımda ecemdi…
Belli ki
kadındı doğuran sevgiyi,
kadındı yoğuran sevgiyle...
Ah ifritlerden kurtulsa bir!
Kevser’e ulaşsa da içse kana kana:
Fışkırır sinesinden insani cevâhir...
Mübarek,
öpülesi elleri değiverse hayata;
ölüler yeniden dirilir;
bebekler konuşur beşiklerinde:
—Tertemiz bir bakireydi İmranın kızı;
adı Meryem’di...
Isınır Mesih’in sevinciyle Afitab;
lahuti bir letafetle uyanır toprak;
çiçek çiçek açar esmâsı kadının:
Şu karanfil Asiye, şu şakayık Âmine,
şu zambak Hatice’dir;
şu gonca gül Fâtıma!
Ki babası Habibullah,
Rasûli ekremdi.
Onlar hem şerefi, hem adıydı kadının,
Cennetler öperdi ayaklarından...
Cemalullah ile müzeyyen,
Arş’tan geniş mümin gönülleri;
kânı keremdi.
02/12/2009
Osman ŞenerKayıt Tarihi : 2.12.2009 15:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
*Cennet kadınlarının en üstünü şu dört kadındır: Firavun'un hanımı Müzâhim kızı Âsiye, İmran kızı Meryem, Huveylid kızı Hatice ve Muhammed (s.a. s) kızı Fâtıma. Bunların en üstünüyse Fâtıma'dır.' *İnneme'n-nisâ' şakâyıku'r-ricâl: Şüphesiz kadın, erkeğin şakayığı (gelinciği) dır. Hz. Muhammed
Birol Hepgüler.
Kadındı doğuran sevgiyi...
Kadındı yoğuran sevgiyle...
Ah ifritlerin elinden kurtulsa bir;
Kevser’e ulaşsa da içse kana kana:
Sinesinden fışkırır insani cevâhir...
Mübarek,
öpülesi elleri değiverse hayata:
Ölüler yeniden dirilir.
Bebekler konuşur beşiklerinde:
—Tertemiz bir bakireydi İmran'ın kızı…
Adı Meryem’di...
Kadın ve anne çok güzel tasvir edilmiş.
Kutlarım sayın Osman Şener.
Selam ve saygılar.
atılınca sokağa ser sefil...
Cim karnında bir noktaydım o zaman;
canından can verdi şefkat katarak;
kanından kan…
Tecelligâhıydı cemalin,
rahîmdi
Sonra kucağında buldum kendimi;
sıcacık, müşfik ve sevgi dolu.
Gözlerinde yıldızlar oynaşırdı bakarken
'Anne! ' diyorlardı ona
Annemdi
Büyüdüm…
Envâını gördüm nazarın
av oldum kiminin gamzelerine
kiminin zülfünde dara çekildim
al topuklarına düştüm süründüm.
Aşık oldum yandım adını bilmeden;
karanlıklara karıştı küllerim...
Can bahşetti yeniden her zerreme
Îsi nefesi dokununca birinin;
abı hayat içirdi yokluğun kadehinden...
Bambaşka bir şeydi bu:
Adını yazamadığım,
akılla çözemediğim…
Bilmecemdi.
Kanat çırpınca birlikte,
dört duvarı, yuva yaptı sevgimiz
Güneş doğdu, bahar geldi ülkeme;
ete, kemiğe büründü tomurcuklarımız
Meyve veren dalım,
kovanımda balım,
sarayımda ecemdi…
Belli ki
Kadındı doğuran sevgiyi...
Kadındı yoğuran sevgiyle...
Ah ifritlerin elinden kurtulsa bir;
Kevser’e ulaşsa da içse kana kana:
Sinesinden fışkırır insani cevâhir...
Mübarek,
öpülesi elleri değiverse hayata:
Ölüler yeniden dirilir.
Bebekler konuşur beşiklerinde:
—Tertemiz bir bakireydi İmran'ın kızı…
Adı Meryem’di...
Isınır Mesih’in sevinciyle Afitab
Lahuti bir letafetle uyanır toprak
çiçek çiçek açar esmâsı kadının:
Şu karanfil Asiye, şu şakayık Âmine
şu zambak Hatice’dir
Şu gonca gül Fâtıma! ...
Ki babası Habibullah,
Rasûlü ekremdi
Onlar hem şerefi, hem adıydı kadının
Cennetler öperdi ayaklarından
Cemalullah'la müzeyyen,
Arş’tan geniş mümin gönülleri;
kânı keremdi
Tebrikler harika bir şiir
Selam ve dua ile...
Ona sığındım,
atılınca sokağa ser sefil...
Cim karnında bir noktaydım o zaman;
canından can verdi şefkat katarak;
kanından kan…
Tecelligâhıydı cemalin,
rahîmdi
Sonra kucağında buldum kendimi;
sıcacık, müşfik ve sevgi dolu.
Gözlerinde yıldızlar oynaşırdı bakarken
'Anne! ' diyorlardı ona
Annemdi
Büyüdüm…
Envâını gördüm nazarın
av oldum kiminin gamzelerine
kiminin zülfünde dara çekildim
al topuklarına düştüm süründüm.
Aşık oldum yandım adını bilmeden;
karanlıklara karıştı küllerim...
Can bahşetti yeniden her zerreme
Îsi nefesi dokununca birinin;
abı hayat içirdi yokluğun kadehinden...
Bambaşka bir şeydi bu:
Adını yazamadığım,
akılla çözemediğim…
Bilmecemdi.
Kanat çırpınca birlikte,
dört duvarı, yuva yaptı sevgimiz
Güneş doğdu, bahar geldi ülkeme;
ete, kemiğe büründü tomurcuklarımız
Meyve veren dalım,
kovanımda balım,
sarayımda ecemdi…
Belli ki
Kadındı doğuran sevgiyi...
Kadındı yoğuran sevgiyle...
Ah ifritlerin elinden kurtulsa bir;
Kevser’e ulaşsa da içse kana kana:
Sinesinden fışkırır insani cevâhir...
Mübarek,
öpülesi elleri değiverse hayata:
Ölüler yeniden dirilir.
Bebekler konuşur beşiklerinde:
—Tertemiz bir bakireydi İmran'ın kızı…
Adı Meryem’di...
Isınır Mesih’in sevinciyle Afitab
Lahuti bir letafetle uyanır toprak
çiçek çiçek açar esmâsı kadının:
Şu karanfil Asiye, şu şakayık Âmine
şu zambak Hatice’dir
Şu gonca gül Fâtıma! ...
Ki babası Habibullah,
Rasûlü ekremdi
Onlar hem şerefi, hem adıydı kadının
Cennetler öperdi ayaklarından
Cemalullah'la müzeyyen,
Arş’tan geniş mümin gönülleri;
kânı keremdi
02/12/2009
Osman Şener (Evvahi)
Çok güzeldi yüreğinize sağlık
Saygılar usta kaleminize.
Yeni yılınız kutlu olsun, nice nice mutlu yıllara...'
Karamanlı Âşık Çağlari
TÜM YORUMLAR (16)