Sen,
Çocuklarımın anası.
Soframdaki zeytin karası,
Yediğim ekmeğin mayası.
Türküm seninle başlayıp,
Mahpusluğum senle bitecek!
Zeytin kıskanır,
Gözünün rengini.
Kahvenin tadı yok,
Bakışlarında...
Sen de yoksun, yanımda.
Yıkılışım ondandır.
Sanmasınlar, güçsüzüm.
Deviririm dünyaları seninle.
Ancak kolum,kanadım kırık.
Yalnızım ve yabandayım...
Kayıt Tarihi : 2.6.2011 00:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!