Kadınıma Şiiri - İsa Efe

Bir bakış ve kalbe düşen bir cemre,
Bir gülüş ki, gamzelerinin arasında cennet,
Yazılan kaderin, ömre dokunması,
Ve yanağa kondurulan bir öpücük,
Mucizenin hayat bulup,'aşk' diye okunması...

Körpe ömrümün umut ışığı,
Yarınlara kurduğum hayallerimin baş kahramanı,
Sevdiğim, 'Benim' dediğim.
Söz verip yemin ettiğim.
Tertemizim, ilk göz ağrım, iki dünya hayalim.
Aciz halimle sınırsız duam,
Seni bana verene şükrettim.
Nefesinle yaşadığımı hissettim...

Kadınım;
İsminin ilk hecesi gibi,
Mis kokulu bir güldün,
Bahtımın zengin yanı,
Ruhuma huzur verdin.
Seninle yoğruldum, seninle duruldum,
Sende gördüm, sende bildim,
Sende dirildim,sana vuruldum.
Eksik yanlarımda, seninle tam oldum.

İliklerime kadar çektim seni, soludum
Damarlarımda hissettim teninin dokusunu,
Kadınım,sevdiğim, helalim,
İki cennet kuşumuzun annesi,
GÜL'de, SÜM'bülde senden almış kokusunu,
Seninleyim, seviyorum, sonsuza dek sendeyim,
Tüm alem duysun bunu....