Kadınım (güneşin Sıcağı) Şiiri - Kemal Berk

Güneşin sıcağı vurmuş bağrına
Al yazmayı başa takmış salınır
Çekse de dertleri güller bağında
Yürüdükçe ayrı hava takınır

Nasırlıdır kimi zaman elleri
Dökülüyor yüze alın terleri
Konuşurken tek tek çıkar sözleri
Kahrimandır evin gülü kadındır

Her bir işi kendi yapar becerir
Erkeğini sözü ile eritir
Çiçekleri tatlı dille büyütür
Kartal gibi yüksek yerden bakınır

Boya yoktur tırnak ile saçında
Kan kırmızı al al olmuş yanak da
Vişnelerin rengi vurmuş dudak da
Kem gözlerden hemen her an sakınır

Taşı sıksa suyu çıkar elinden
Gonca güller ahı çekmez dilinden
Yiğidini gerçek sever gönülden
İş'te köle evde hanım ağadır

Tırnağı takınca yarar toprağı
Yeşertiyor bahçe ile bağını
Sabahları yakar sıcak tandırı
Aç bırakmaz gözden yaşı sakınır

Katmer katmer dertler yorar gönlünü
Eksiltiyor feda eder ömrünü
Güller büyür dertsiz geçmez gününü
Gözyaşını kimse görmez akıtır

Kimi ana diyor kimi kaynana
Kızdırırsa yüzü gülmez bir daha
Kızsa gelin koyar kaynar kazana
Merhameti gönlü vermez caydırır

Yoruluyor gün boyunca işlerden
Çocuk doğar beyi uçar sevinçten
Her bir gülü yuva kurup uçarken
Külözü'de sevinç yapıp uçandır

Kemal Berk.