yazın hele temmuz akşamları daha bir gencim
parklara, sokağa; bu yola bırakırım mendilimi
sabah rüzgarının karanfil kokusunda benim
bir güvercinle salarım veya aşk türkülerimi
yalnızlık bir sarmaşık gibi sarmalamış beni
susuşumun en sessiz anını yaşıyor gözlerim
içimden koparıp bozbulanık tüm sevgimi
vereceğim adsız ve atsız prensesimi beklerim
umuda kaplanmış boş bir defter yüreğimde
en güzel aşk hikayesini yazalım istiyorum
gerçekle düş arasında kalakaldığım o yerde
sisler içinden artık bana gelsin istiyorum
umarsız taşıdığım bu beden ruhundan ayrı
havasız tavırlarımın altında bir patlak var
mecnun olmuşum aşkımda leyladan gayrı
uzayıp giden yollarda tanıdık birini arar
aşkımın bu bilinen en döveç limanında
nedense rüzgarı dahi duyulmuyor geminin
buluşacağımız son yer bulutların arasında
olsun, ben yine; yine de o kadını beklerim
(13.03.1996/Devrek)
Kayıt Tarihi : 30.8.2001 02:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!