uzaktı kendini seherlerine adadığın şehirlerin hep bana
dilinde ezgisi acı aşkın, alnının çizgisi yakındı yazgıma...
gecenin bir vakti kadınlığın sana soyunduğunda geldin
kırık dökük anılarınla, dudaklarımı bastım yaralarına...
acımadı hiç canım, bir öpücük düştü yüreğimden alnına
duaydın ruhumda, bitmeyen umutlarınla yitmeyen asla
yeniden hissettim sanki, sevdim her şeyi seni anlayınca..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta