Ana yüreğimde;
Gizli bir sır gibi kalmış kadınlığım.
Tepeden tırnağa kadındım oysa..
Bir eştim, yüreği sevgiyle çarpan.
Tepeden tırnağa anaydım.
Ben sevgiden yanaydım.
Eşinin hatalarını,çocukça duygulara sayan..
Onu bağışlayandım.
Tövbe! ....Yaradan'a eşliğim yok.
Bir anne şefkatiyle..
Kavgalar, acılar olmasın istedim.
Kabullendim..alttan aldım,
Yinede geri dönmedi bana mutluluk.
Yanımda uyuyan eşim..
Bir başka adı sayıklarken..
Ben onun yatağında, yalnızlığıma ağlardım.
Kadındım, tepeden tırnağa kadındım.
Kırılırdım;
Ölümden ölüm gibiydi..böyle yaşamak.
Düşerdim;
Tükenirdi gücüm.
Anaydım..tepeden tırnağa anaydım....
Sürünerek kalkardım, düştüğüm yerden.
Gülümserken yavrularıma..
İçimdeki acı kanatırdı dudaklarımı.
Susardım;
Dünden gelen yarınlara,susardım.
Sevgilere de susmuştum..
Sevgisizliğe sustuğum kadar.
Kadındım oysa, tepeden tırnağa;
Kolay değildi, yokluklarla
Bir yuvayı örmek..bugünlere getirmek.
Biri gelip çatısını uçurmuştu evimin....
Kimileri duvarlarını.
Onlarda kadındı ama...................
Bilmem tepeden tırnağamı..
Yıllar geçti;
Ne yaşadıklarım değişti, ne acılarım.
Ben hep anne olarak kaldım..
Kadınlığımı yaşayamadım.
Şimdi tepeden tırnağa, acıyım....
Kadının adı yok, derler ya! ..
Yanılırlar;
Ben ve benim gibilerin sadece adı var....
Benim adım Kadın..
Sadece adım Kadın.
Kayıt Tarihi : 20.4.2009 19:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İçten çalışmanız için kaleminize sağlık sayın şair....
TÜM YORUMLAR (10)