Biz acılarımızın üstüne basa basa yürüyerek, bu günlerdeki yaşama ulaştırabildik kendimizi…
Dar zamanların genişleyebileceğini düşünerek verdiğimiz uğraşla bu günlere uzattık kendimizi…
Aslında korkularımızdı, korkusuzluk korkusunu yenerek gözlerimizin kapaklarını kapatmayı öğrendik kâbus sonrası gecelerde…
Biz artık hayatımızı, kimseye teslim etmeyeceğimizi öğrendik yaşamın güçlü şartı buydu kullandığımız…
Bir gün tek başımıza kalarak hayatı zorlaştıracağımızı biliyorduk, kavlimiz vardı, bu tekliği aşarak çoğul yaşama ulaşacağımıza dair…
Yaşamın şartı vardı, yaşamak için, iyi yaşamak için, yaşatmayı öğrenmeliydik, bu kuraldan kayanlar, düştü, bu kuralı ezenler, düşürüldü, bu kuraldan cayanlar yaşamdaki anlarımızdan cayıldı, bunları bana anlatırken sevgili, gözün yaşlı idi ama sen de kaypaklığından vaz geçemediğin için, cayıldın benden, unutulamasan bile artık sevgiye dahil güzel cümle anlatımlarında yoksun artık ve sen vazgeçilemeyenlerin arasında değilsin artık…
Tamamını Oku
Böylesine güzel bir edebi yolculuğa çıkaran kelâmınıza ve kaleminize sağlık efendim..çok ama çok beğendim...teşekkürler...ant alıyorum :)))
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta