Kadına İnsanca Yaşam Şiiri - Hamiye Gül

Çok seviyorum diyorsun hani ya
Duyanlar , görenler buna inanmaz.
Bir güzel geçinip gideriz seninle,
Yağımızda kavruluruz diyorsun ya,
Ama kadına çalışmaya iznin yok.

Şayet bir gün ölürsem hali,durumu,
Geride kalınca ne olacak dediğin yok.
Kendine muhtaçlık yaşatmayacak,
Geçim sağlayacağı asgari ücretle,
Ona verilmiş iş hakkına iznin yok.

Tek sen didinip yoruluyorsun hani ya
O bir robottur ya düşünmeye gerek yok.
Tek senin kalbin vardır ya kıt fikrince,
Ailenin kralısın tabi sürekli sevilmelisin,
O sana göre paçavra sevgiye lüzum yok.

Gelsin yemeğin,çayın meyven,mis gibi,
O aç mıdır, sorup, bilmene gerek yok.
Temizlensin evin, mutfagın, ortamın,
Çocuklarına gösterecek ilgin,alakan,
Şefkatin,merhametin yüreğinde hiç yok.

Yavruların düşse sokakta, okulda,
Gidip halleder,düşünmene gerek yok.
Tökezlese hayat yolunda evlatların,
Canını dişine takar sana ne,
Senin anaçlığa duyarlılıgın yok.

İletişim sıfırın altında donmuş halde,
Dışarıya alkış,kahkahaların gani var;
Evde moloz surat,konuşman yok.
Kıymetini bilmiyorsun ki ahmaksın,
Kadın sevgisine saygın katiyetle yok.

Yavrularının ayakkabıları eski püskü,
Almıyorsun, gönüllerini de alman yok.
Evde bunlar gerekli al deniverse,
Görmek istemiyorsun,bahaneler bol,
İkilense lazımlar senin borcun çok.

Kaynamazsa evinde ocakta tencere,
Gözünde ondan daha suçlusu yok.
Pişirecek bir sey yok demeye kalksa,
O korkunç sesini tüm mahallle duyar,
Gürültün ayuka çıkar da acıman yok.

Her şeyde haklı olan tek kişi sensin ya,
Diktatörsün hiçbir tahammülün yok.
Çözemeyince mülayim sakin meseleyi,
Dilinde pespaye gibi envai çeşit küfür,
Evinde döveceğin bir sürü sopan çok.

Ne sanıyorsun sen sevmeyi söylesene?
Aşk mı sandın, yumruk yiyenin hissini?
Titreterek,korkuyla bakan şişmiş gözleri,
Üstüne giderken duvar dibine sinmiş,
Vurma bana diyeni şarkı söyler mi sandın.

Sövüp sövüp,kemiklerini kırdığın kadını,
Bir lokma ekmeğe kurban ettiğin çiçeğe,
Şiddeti,sevgi diye dayattığını bildiğin yok.
Dışarda kurda kuşa yem olmayayım,
Allahı'm,ölüm ver diyeni duyduğun yok.

Ayakları her gün toprağa daha yakın o,
Yumruk gölgesinde yaşam sunduğun yok.
Artık canlı cenaze mezarlıktan farksız,
Toplum içinde her an yok olup gidiyor,
Hayattan koptuğunu gören,bilenler yok.

Şiddetin her türü yerin ta dibine batsın!
İnsanca yaşama sağlam güvence yok.
Takın kelepçeleri şiddetin ayak bileğine,
Yaradan aşkına, emniyet bulun cana,
İnsanın hiç bir yerde can güvenligi yok!

Büyümekte her gün bu kapanmaz yara,
Her gün haberlerde izlenen cinayet çok!
Çocuk genç yaşlı kadın demiyor yutuyor,
Çığrından çıkmış bu hal sürüp gidiyor
Ölüm kusuyor çevre kimsenin haberi yok!

Görün duyun şiddeti yılan gibi zehirlidir,
Sokarsa kadını eğer yaşam döngüsü yok.
Söndürün artık ayyuka çıkmış kızgınlığı,
Toplumun emniyeti ailede başlar yayılır,
İnsanca bir yaşam için şiddete gerek yok.

Şiddet insan değildir,
Şiddeti kaldır üzerinden geriye insan kalsın.