Çok seviyorum diyorsun ya kadınını,
Duyanlar , görenler buna inanmaz.
Bir güzel geçinip gideriz seninle,
Yağımızda kavruluruz diyorsun ya,
Ama kadına çalışmaya iznin yok.
Şayet bir gün ölürsem hali,durumu,
Geride kalınca ne olacak dediğin yok.
Kadına muhtaçlık yaşatmayacak,
Geçim sağlayacağı asgari ücretle,
Ona verilmiş iş hakkına iznin yok.
Tek sen didinip yoruluyorsun hani ya
Kadın robottur ya düşünmeye gerek yok.
Tek senin kalbin vardır ya kıt fikrince,
Ailenin kralısın tabi sürekli sevilmelisin,
Kadın,sende paçavra sevgiye lüzum yok.
Gelsin yemeğin,çayın meyven,mis gibi,
O aç mıdır, sorup, bilmene gerek yok.
Temizlensin evin, mutfagın, ortamın,
Çocuklarına gösterecek ilgin,alakan,
Şefkatin,merhametin yüreğinde hiç yok.
Yavruların düşse sokakta, okulda,
Kadın halleder,düşünmene gerek yok.
Tökezlese hayat yolunda evlatların,
O canını dişine takar,sana ne gerek,
Kadın anaçlığına hiç duyarlılıgın yok.
İletişim sıfırın altında donmuş halde,
Dışarıya alkış,kahkahaların gani var;
Kadınına moloz surat,konuşman yok.
Kıymetini bilmiyorsun ki ahmaksın,
Kadın sevgisine saygın katiyetle yok.
Yavrularının ayakkabıları eski püskü,
Almıyorsun, gönüllerini de alman yok.
Kadın ihtiyacım bunlar al deyiverse,
Görmek istemiyorsun,bahaneler bol,
İkilese lazım listesini senin borcun çok.
Kaynamazsa evinde ocakta tencere,
Gözünde kadından daha suçlusu yok.
Pişirecek bir sey yok demeye kalksa,
O korkunç sesini tüm mahallle duyar,
Gürültün ayuka çıkar da acıman yok.
Her şeyde haklı olan tek kişi sensin ya,
Diktatörsün hiçbir tahammülün yok.
Çözemeyince mülayim sakin meseleyi,
Dilinde pespaye gibi envai çeşit küfür,
Evinde döveceğin bir sürü sopan çok.
Ne sanıyorsun sen sevmeyi söylesene?
Aşk mı sandın, yumruk yiyenin hissini?
Titreterek,korkuyla bakan şişmiş gözleri,
Üstüne giderken duvar dibine sinmiş,
Vurma bana diyeni şarkı söyler mi sandın.
Sövüp sövüp,kemiklerini kırdığın kadını,
Pula meteliğe,çula kurban ettiğin çiçeğe,
Şiddeti,sevgi diye dayattığını bildiğin yok.
Dışarda kurda kuşa yem olmayayım,
Allahı'm,ölüm ver diyeni duyduğun yok.
Ayakları her gün toprağa daha yakın o,
Yumruk gölgesinde yaşam sunduğun yok.
Artık canlı cenaze mezarlıktan farksız,
Toplum içinde her an yok olup gidiyor,
Hayattan koptuğunu gören,bilenler yok.
Şiddetin her türü yerin ta dibine batsın!
Kadın haklarına sağlam güvence yok.
Takın kelepçeleri erkeğin ayak bileğine,
Yaradan aşkına, emniyet bulun canına!
Kadının evinin içinde can güvenligi yok!
Kızdıkça köpükler fışkırıyor ağızlarından,
Evden uzaklaştırılsalar dönünce cinayet çok!
Kadın hanesinde korkmadan dolaşamıyor,
Koyun kameraları her yere izleyin evin içini,
Yuvası ölüm kusuyor, kimsenin haberi yok!
Affetmeyin artık şiddet yılanını başını ezin!
Sokarsa kadını eğer yaşam döngüsü yok.
Susturun canavarları kaldırtmayın ellerini,
Toplumun emniyeti önce ailede başlar,sürer,
Ailede çözün şiddeti,erkeğin,kadına şiddeti çok.
Hamiye Gül
Kayıt Tarihi : 26.11.2025 00:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!