Kadına şiddete hayır!
Bazen düşünüyorum. Biz toplum olarak neden kadın ve erkeği ayırıyoruz ki? Insana şiddete hayır demeliyiz.
Ya hayvanlar; onların ki can değil mi? Doğada her şey varken kendi damak tadımız için biz insanlar ne kadar vahşileşip onları kesip yiyiyoruz. Hiç de suçluluk duymadan. Üstünde uzun uzadıya düşünmek istemiyoruz. Ha şu kadın konusuna gelmek istiyorum. Ya oturup düşünüyorum. Her erkeği bir kadın dünyaya getirdiğine göre, peki durup dururken bu erkek milleti nasıl oluyorda kadına kötü davranıyor şiddet uyguluyor?
Bunları doğurduktan sonra bir kadın eğittigine göre, nerede yanlış yapmış kadınlar diye düşünmeden edemiyorum. Bir çocuğun hayatındaki en önemli varlığın anne olduğuna inanıyorum. Eğer toplumda şiddet varsa her anne kendini sorgulamalı ben nerde yanlış yaptım diye.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Zeynep hanım, işte mesele burada .Doğurduktan sonra eğitememe.. Öyle veya böyle sokağa bırakılan , yetimhanelerde, köprü altlarında, sokakların acımasız kurallarıyla sevgiden şefkatten mahrum. Suç şebekelerinin elinde maşa olan suç makineleri.. Bir de Anadolu'da çeşitli şehirlerde değişik törelerle yanlış eğitilen bazen annesini bile acımadan katledebilecek töre adı altında cinayet işleyebilen. Maalesef kadını sevmesini bilmeyen, belki eşine evlilik boyu seni seviyorum cümlesini söylemeyen katı büyütülmüş katı insanlar... Mesele bu. Kadına değil, hiç bir canlıya şiddeti kabul edemeyiz... Saygılar..
Birol Hepgüler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta